Жагель
Жагель (Загель), Жагала (Загала), Жагайла — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Жагель лац. Žagiel / Žahiel | |
| Sagel | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Sack + Gelo |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Загель, Жагала, Загала, Жагайла |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Жагель» | |
Паходжаньне рэдагаваць
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Загала, пазьней Загель (Sagalo[1], Sagel) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова сак- (саг-, зак-) (імёны ліцьвінаў Сакель, Сакень; германскія імёны Sackel, Sacken) паходзіць ад гоцкага sakjo 'спрэчка'[3][4], а аснова -гайл- (-гал-, -гел-) (імёны ліцьвінаў Відзігайла, Інгела, Монтгайла; германскія імёны Widigail, Ingeila, Montigel) — ад гоцкага і бургундзкага gails 'жвавы, свавольны, ганарысты'[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Венцко Жакгоиловичъ с трема браты (1528 год)[6]; людми… а Матейца Жогала (1530 год)[7]; служба… Жакгел Бернавич (XVI ст.)[8]; Martinus Zagiel (1592, 1594 і 1599 гады)[9]; Martinus Zagiel, Litv. (1768 год)[10].
Носьбіты рэдагаваць
- Венцка Жагайлавіч — вялёнскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
Жагелі (Żagiel) — прыгонныя з ваколіцаў Мерачу, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьзі[11].
Жагелі (Żagiel) гербу Трубы — літоўскія шляхецкія роды зь Вільні, Віленскага павету і мястэчка Сьвіранаў[12][13].
Жагелі (Żagiel) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[14].
Жагелевічы (Żagielewicz) гербу Трубы — літоўскі шляхецкі род зь Віленскага ваяводзтва[15].
Загаловічы або Жагаловічы (Zagołłowicz, Żagołłowicz) — шляхецкі род Рэчы Паспалітай[16].
Глядзіце таксама рэдагаваць
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 193.
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1954. S. 498.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 25.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 193.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 160.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 224 (4) (1522—1530). — Vilnius, 1997. P. 399.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 3.
- ^ Trypućko J. Polonica vetera Upsaliensia: catalogue des imprimés polonais ou concernant la Pologne des XVe, XVIe, XVIIe et XVIIIe siècles conservés à la Bibliothèque de l’université royale d’Upsala. — Uppsala, 1958. P. 44, 113, 168.
- ^ Litvanicarum Societatis Jesu historiarum provincialium pars prima, auctore Stanislao Rostowski, ex eadem societate et provincia sacerdote. — Vilnae, 1768. P. 464.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 331.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 880.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 215.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 459.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 6. — Rzeszów, 2006. S. 419.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 12. — Warszawa, 1939. S. 258.