Гейлін
Гейлін, Гайлін, Галін (Галень) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Гейлін лац. Giejlin / Hiejlin | |
| Geilin | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Geilo + суфікс з элемэнтам -н- (-n-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Гайлін, Галін, Галень |
| Вытворныя формы | Гайлун |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Гейлін» | |
Паходжаньне
рэдагавацьГайлін, Гайлен, Гейлін або Галіна (Gailin, Gailen[1], Geilin, Galinno[2], Galinus[3]) — імя германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова -гайл- (-гал-, -гел-) (імёны ліцьвінаў Галімунт, Інгела, Монтгайла; германскія імёны Geilmundus, Ingeila, Montigel) паходзіць ад гоцкага і бургундзкага gails 'жвавы, свавольны, ганарысты'[5].
Адпаведнасьць імя Гайлінь (Гайлень) германскаму імю Gailin сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў[6].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Gielin[7].
У Прусіі бытавала імя Гайлен: Gaylenne (1387 год)[8].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Gayline[9] (Хроніка Віганда)[10]; Stasz Goylinic (1558 год)[11]; wieś Radecka Wola… Fedor Galinowicz (1641 год)[12]; pater Iacobus Goleniewicz (1725 год)[13]; wsie… Galeniszki (1782—1783 гады)[14].
Носьбіты
рэдагаваць- Герман Галінавіч — памэзанскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1302 годзе[15]
- Ян, Ёсіф і Марыя Гейліны — жыхары вёскі Баяраў (Браслаўскі павет), якія ўпамінаюцца ў 1759 годзе[16]
Галіновічы (Galinowicz) — літоўскія шляхецкія роды з ваколіцаў Жупранаў і Кабыльніку[17][18].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Ao. Prof. Dr. Hermann Reichert, Lexikon der altgermanischen Namen
- ^ Nègre E. Toponymie générale de la France. Vol. 2. — Genève, 1991. P. 793.
- ^ Nègre E. Toponymie générale de la France. Vol. 2. — Genève, 1991. P. 743.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 568.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 103.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 65.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925.S. 28.
- ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 502.
- ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 666.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 12.
- ^ Ординация королевских пущ: в лесничествах бывшего Великого Княжества Литовского. — Вильна, 1871. С. 205.
- ^ Memoriale Fratrum Minorum Conventualium Vilnensium (1702—1832). — Vilnae, 2020. P. 119.
- ^ Breslaujos dekanato vizitacija 1782—1783 m. Fontes Historiae Lituaniae, vol. VII. — Vilnius, 2008. P. 230.
- ^ Ketrzynski W. O ludnosci polskiej w Prusiech niegdys krzyzackich. — Lwów, 1882. S. 185.
- ^ Яўген Анішчанка, Казечизна инвентарь 1759 г. в Браславском повете, Архіў гісторыка Анішчанкі, 19 лютага 2018 г.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 262.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 78.