Гілін
Гілін, Гілень — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Гілін лац. Gilin / Hilin | |
| Gillin | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Gilo + суфікс з элемэнтам -н- (-n-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Гілень |
| Вытворныя формы | Гейлін |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Гілін» | |
Паходжаньне
рэдагавацьГілін або Гілен, пазьней Гілен або Кілін (Gillin, Gillen[1], Gielen, Killin) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -гіл- (-кіл-) (імёны ліцьвінаў Кілбар, Гілімонт, Таўцігіл; германскія імёны Kilber, Gilmondus, Theudigilius) паходзіць ад германскага Gisala, Gisila 'патомак, нашчадак'[3].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Gilinie (1744 год)[4]; Bartłomiey Gilin (1765 год)[5]; Jan Gileniewicz (10 лютага 1779 году)[6].
Носьбіты
рэдагаваць- Бартламей Гілін — жыхар мястэчка Прывалкаў, які ўпамінаецца ў 1765 годзе
На 1906 год існаваў фальварак Гілінава (Гілінова) у Лепельскім павеце Віцебскай губэрні[7].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Ferguson R. The Teutonic Name-system Applied to the Family Names of France, England, & Germany. — London, 1864. P. 458.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 638, 1140.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 70.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Inwentarze starostw i dzierżaw powiatu grodzieńskiego 1765. — Jamiński Zespół Indeksacyjny, 2018. S. 10.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 290.
- ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 210.