Вышкі
Вышкі, Вішкі (лат. Višķi) — вёска ў Латвіі, на рацэ Дубне і Вышкаўскіх азёрах. Цэнтар воласьці Дзьвінскага краю. Насельніцтва на 2020 год — 187 чалавек. Знаходзяцца за 228 км ад Рыгі, чыгуначная станцыя на лініі Рэжыца — Дзьвінск. Аўтамабільная дарога на Ніцгале.
| Вышкі лац. Vyški | |
| лат. Višķi | |
 Касьцёл Сьвятога Яна Хрысьціцеля | |
| Краіна: | Латвія |
| Край: | Дзьвінскі |
| Воласьць: | Вышкаўская |
| Насельніцтва: | 187 чал. (2020) |
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Паштовы індэкс: | 5481 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 56°3′0″ пн. ш. 26°47′0″ у. д. / 56.05° пн. ш. 26.78333° у. д.Каардынаты: 56°3′0″ пн. ш. 26°47′0″ у. д. / 56.05° пн. ш. 26.78333° у. д. |
Вышкі на мапе Латвіі   Вышкі | |
Вышкі — даўняе мястэчка гістарычных Інфлянтаў (Латгаліі).
Гісторыя рэдагаваць
Паміж Вялікім Княствам Літоўскім і Каралеўствам Польскім рэдагаваць
Упершыню Вышкі ўпамінаюцца ў XVI ст. У 1561 або 1562 годзе яны перайшлі ў валоданьне Моглаў. У 1621 годзе тут збудавалі першы драўляны касьцёл.
Пад уладай Расейскай імпэрыі рэдагаваць
У выніку першага падзелу Рэчы Паспалітай (1772 год) Вышкі апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Дзьвінскім павеце Віцебскай губэрні[1]. У 2-й палове XIX ст. існавалі аднайменнае мястэчка і 2 вёскі.
За часамі Першай сусьветнай вайны ў 1918 годзе Вышкі занялі войскі Нямецкай імпэрыі.
Найноўшы час рэдагаваць
1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі Вышкі ўвайшлі ў склад Беларускай ССР[2]. У 1920 годзе бальшавікі перадалі мястэчка Латвіі. У 1926 годзе тут пачала працаваць эканамічная школа.
Насельніцтва рэдагаваць
Дэмаграфія рэдагаваць
- XIX стагодзьдзе: 1897 год — 956 чал., зь іх 160 каталікоў і 668 юдэяў
- XX стагодзьдзе: 1914 год — 1200 чал.
- XXI стагодзьдзе: 2015 год — 222 чал.; 2020 год — 187 чал.
Турыстычная інфармацыя рэдагаваць
Славутасьці рэдагаваць
- Касьцёл Сьвятога Яна Хрысьціцеля (1908—1915)
- Могілкі юдэйскія
Страчаная спадчына рэдагаваць
- Сынагога
- Сядзіба Моглаў (XIX ст.)
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Krzywicki J. Wyszki // Słownik geograficzny... T. XIV. — Warszawa, 1895. S. 147.
- ^ Вялікі гістарычны атлас Беларусі. У 4 т. Т. 4. — Мінск, 2018. С. 20.