Багуцічы
Багу́цічы[1] — вёска ў Беларусі, каля мэліярацыйных каналаў. Уваходзяць у склад Рамязоўскага сельсавету Ельскага раёну Гомельскай вобласьці. Насельніцтва 319 чал. (2004). Знаходзяцца за 8 км на поўдзень ад Ельску, за 186 км ад Гомелю. Чыгуначная станцыя на лініі Каленкавічы — Оўруч. Злучаюцца аўтамабільнай дарогай зь вёскай Вішанькі і далей — зь местам Ельск.
Багуцічы | |
Краіна: | Беларусь |
Вобласьць: | Гомельская |
Раён: | Ельскі |
Сельсавет: | Рамязоўскі |
Насельніцтва: | 319 чал. (2004) |
Часавы пас: | UTC+3 |
Тэлефонны код: | +375 2354 |
Паштовы індэкс: | 247836 |
СААТА: | 3214824003 |
Нумарны знак: | 3 |
Геаграфічныя каардынаты: | 51°45′0″ пн. ш. 29°6′0″ у. д. / 51.75° пн. ш. 29.1° у. д.Каардынаты: 51°45′0″ пн. ш. 29°6′0″ у. д. / 51.75° пн. ш. 29.1° у. д. |
± Багуцічы |
Гісторыя
рэдагавацьУпершыню Багуцічы згадваюцца ў XVI ст. як сяло Мазырскага павету Менскага ваяводзтва. Мясьціна знаходзілася ў дзяржаўным скарбе.
У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793) Багуцічы апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Мазырскім павеце Менскай губэрні. У 1873 за 2 км ад вёскі пачала дзейнічаць чыгуначная станцыя на лініі Жлобін — Каленкавічы — Оўруч. Паводле вынікаў перапісу (1897) у Багуцічах працавалі школа граматы і крама. У 1908 вёска ўваходзіла ў склад Каролінскай воласьці. У 1909 тут адкрылася школа.
Насельніцтва
рэдагаваць- XVIII стагодзьдзе: 1795 — 29 двароў
- XIX стагодзьдзе: 1816 — 151 жыхар; 1897 — 69 двароў, 436 жыхароў (паводле перапісу)
- XX стагодзьдзе: 1908 — 86 двароў, 500 жыхароў; 1921 — 180 двароў, 895 жыхароў; 1959 — 880 жыхароў (паводле перапісу)
- XXI стагодзьдзе: 2004 — 165 гаспадарак, 319 жыхароў[2]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гомельская вобласць: нарматыўны даведнік / Н. А. Багамольнікава і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2006. — 382 с. ISBN 985-458-131-4. (pdf)
- ^ Гарады і вёскі Беларусі. Энцыкл. Т. 1. Кн. 1. — Менск, 2004.
Літаратура
рэдагаваць- Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 1, кн. 1. Гомельская вобласць / С.В. Марцэлеў; рэдкал.: Г.П. Пашкоў (гал. рэд.) [і інш.]. — Менск: БелЭн, 2004. — 632 с.: іл. ISBN 985-11-0303-9.