Арэпа
Арэпа (куман.(en) эрэпа — кукуруза) — прэсная кукурузная аладка паўпляскатай формы. Звычайна падаецца на сьняданак у Балівіі, Калюмбіі, Панаме і Вэнэсуэле. У Вэнэсуэле існуюць страўні пад назовам арэпэра, якія адмыслоўваюцца на іх прыгатаваньні і продажы. Страву ядуць рукамі без сталовых прыбораў пасьля даданьня начыньня (звычайна плаўленага сыру)[1]. Штовосень ладзіцца Калюмбійскі фэстываль арэпы па чарзе ў 5 буйных гарадах: Багата (сталіца), Баранкія, Букараманга, Калі і Медэльін.
Арэпа | |
Арэпы (Калюмбія, 2016 г.) | |
Тып | аладкі |
---|---|
Нацыянальная страва | Калюмбійская, вэнэсуэльская |
Паходжаньне | Балівія, Калюмбія, Панама, Вэнэсуэла |
Рэгіён | Поўнач Паўднёвай Амэрыкі |
Час прыгатаваньня | 10 хвілінаў |
Асноўны складнік | кукурузная мука |
Распаўсюджаныя складнікі | вада, соль |
Прыгатаваньне
рэдагавацьСпачатку на вадзе замешваецца цеста з кукурузнай мукі, у якое дадаюць соль. Цеста выпякаецца на плоскай прастакутнай патэльні без накрыўкі цягам 5—10 хвілінаў. Страва падаецца да стала з начыньнем у асобнай глыбокай талерцы. Затым арэпу распалавіньваюць уздоўж нажом, як булку для гамбургэра. Потым распалавіненую арэпу фаршуюць начыньнем з талеркі пры дапамозе лыжкі. Начыньнем найчасьцей служыць круглая луста плаўленага сыра з малака буйваліцы. Таксама ў якасьці начыньня можа выкарыстоўвацца масла, кураціна, ялавічына, кансэрваваны тунец з гароднінай і морапрадукты[1].
Назоў
рэдагавацьНа куманагоцкай мове(en) карыбскай народнасьці куманаготаў, якія жывуць на ўсходнім узьбярэжжы Вэнэсуэлы (штат Ансаатэгі), слова эрэпа абазначае кукурузу. У 1884 г. Каралеўская акадэмія гішпанскай мовы(es) (Мадрыд) прыняла слова арэпа.
Мінуўшчына
рэдагавацьУ 1539 г. флярэнтыйскі падарожнік Галеото Сэі (1513—1579) упершыню пісьмова згадаў «арэпы» ў сваім італьянскамоўным дзёньніку «Падарожжы і апісаньне Індыяў» (1539—1553 гг.), як «від хлеба з кукурузы ў якасьці піражка таўшчынёй з палец, круглага і вялікага». Падарожнік таксама згадаў «прыгатаваньне на патэльні над агнём з размазваньнем змазкі для прадухіленьня зьліпаньня і паварочваньнем да гатовасьці з абодвух бакоў». У 1548 г. гішпанскі каралеўскі скарбнік ў правінцыі Вэнэсуэла(es) — Пэдра Руіс дэ Тапіа — згадваў, што звычайна людзі штодня спажывалі па 3 індзейскія арэпы з кукурузы на абед і вячэру. У 1626 г. францішканскі манах Пэдра Сімон(es) (1574—1628) згадаў прыгатаваньне арэпы ў правінцыі Вэнэсуэла ў сваіх «Навінах гісторыі заваёваў мацерыка ва Заходніх Індыях».
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б Андрэй Сьмірноў. Чабурэкі па-крэольску // Зьвязда : газэта. — 31 сакавіка 2012. — № 63 (27178). — С. 6. — ISSN 1990-763x.
Вонкавыя спасылкі
рэдагавацьАрэпа — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў