Аляксандар Канюк
Алякса́ндар Уладзі́меравіч Каню́к (нар. 11 ліпеня 1960, Горадня) — беларускі дзяржаўны дзяяч, Генэральны пракурор Рэспублікі Беларусь з 20 верасьня 2011 року[1] да 9 верасьня 2020 году. Генэрал-палкоўнік юстыцыі.
| Аляксандар Канюк | ||||
| па-беларуску: Аляксандр Уладзіміравіч Канюк | ||||
.jpg) | ||||
| 6-ы Генэральны пракурор Рэспублікі Беларусь | ||||
|---|---|---|---|---|
| 20 верасьня 2011 — 9 верасьня 2020 | ||||
| Прэзыдэнт: | Аляксандар Лукашэнка | |||
| Прэм’ер-міністар: |
Міхаіл Мясьніковіч, Раман Галоўчанка | |||
| Папярэднік: | Рыгор Васілевіч | |||
| Наступнік: | Андрэй Швед | |||
| першы кіраўнік Камітэта судовых экспэртыз | ||||
| 2013 — цяперашні час | ||||
| Асабістыя зьвесткі | ||||
| Нарадзіўся: |
11 ліпеня 1960 (64 гады) Горадня, БССР, СССР | |||
| Адукацыя: | Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт | |||
| Узнагароды: |
| |||
Жыцьцяпіс
рэдагавацьАляксандар Канюк нарадзіўся 11 ліпеня 1960 року ў месьце Горадні.
У 1982 скончыў Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт па спэцыяльнасьці правазнаўства.
З 1987 — чалец вайсковага трыбуналу Менскага гарнізону.
З 1993 — судзьдзя Беларускага вайсковага суду.
З 1997 — судзьдзя і старшыня Менскага міжгарнізоннага вайсковага суду.
З 2006 — судзьдзя і старшыня Беларускага вайсковага суду.
З 2009 — намесьнік старшыні, старшыні вайсковае калегіі Вярхоўнага Суду Рэспублікі Беларусь.
20 верасьня 2011 прызначаны на пасаду Генэральнага пракурора Рэспублікі Беларусь. Працаваў на пасадзе да 9 верасьня 2020 году. Лукашэнка адзначыў, што далей Канюк выказаў жаданьне папрацаваць на дыпляматычнай службе[2]. 19 лістапада 2020 года прызначаны амбасадарам Беларусі ў Армэніі[3].
Міжнародныя санкцыі
рэдагаваць31 жніўня 2020 году Аляксандр Канюк быў уключаны ў сьпіс асобаў, на якіх накладзена бестэрміновая забарона на ўезд у Латвію, пяцігадовая забарона на ўезд у Эстонію і забарона на ўезд у Летуву ў сувязі з тым, што «сваімі дзеяньнямі ён арганізаваў і падтрымаў фальсыфікацыю прэзыдэнцкіх выбараў 9 жніўня і наступнае гвалтоўнае задушэньне мірных пратэстаў»[4].
2 кастрычніка 2020 года было аб’яўлена, што Канюк трапіў у санкцыйны сьпіс ЭЗ[5][6]. Акрамя ЭЗ, яго ў свае санкцыйныя сьпісы ўключылі Вялікабрытанія[7][8], Канада[9], Швайцарыя[10][11]. 20 лістапада да кастрычніцкага пакета санкцый ЕС далучыліся Албанія, Ісландыя, Ліхтэнштэйн, Нарвегія, Паўночная Македонія, Чарнагорыя і Украіна[12].
Узнагароды
рэдагавацьУзнагароджаны ордэнам «За службу Радзіме ва Ўзброеных сілах СССР» трэцяй ступені (1986) і 9 мэдалямі.
- Знак адзнакі Прадстаяцеля УПЦ (2012)[13]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Александр Конюк назначен генеральным прокурором вместо Григория Василевича
- ^ Лукашэнка прызначыў новага генэральнага пракурора, Радыё Свабода, 9.09.2020
- ^ Конюк и Равков отправлены послами в Армению и Азербайджан
- ^ Латвія, Літва і Эстонія ўключылі Лукашэнку і яшчэ 29 чыноўнікаў ў спіс пэрсон нон-грата. ПОЎНЫ СЬПІС
- ^ Council Implementing Regulation (EU) 2021/339 of 25 February 2021 implementing Article 8a of Regulation (EC) No 765/2006 concerning restrictive measures in respect of Belarus (анг.) Праверана 2021-07-24 г.
- ^ 40 беларускіх чыноўнікаў, якія трапілі пад санкцыі Эўразьвязу. Сьпіс. Радыё Свабода (2020-10-02). Праверана 2021-09-13 г.
- ^ CONSOLIDATED LIST OF FINANCIAL SANCTIONS TARGETS IN THE UK (анг.). Office of Financial Sanctions Implementation HM Treasury (2021-06-25).
- ^ UK sanctions Belarus leader Lukashenko (анг.). Reuters. Праверана 2021-07-24 г. Архіўная копія ад 2021-07-24 г.
- ^ Consolidated Canadian Autonomous Sanctions List (анг.). Міністэрства міжнародных справаў Канады(en) (2015-10-19). Праверана 2021-06-29 г.
- ^ Switzerland joins EU in sanctions against top Belarus officials (анг.). Swissinfo(en) (2020-10-13). Праверана 2021-09-13 г.
- ^ SECO: Ordinance on measures against Belarus (анг.). Staatssekretariat für Wirtschaft (2020-10-13). Праверана 2020-09-13 г.
- ^ Declaration by the High Representative on behalf of the EU on the alignment of certain third countries concerning restrictive measures against Belarus (анг.). Рада Эўрапейскага зьвязу(be) (2020-11-20). Праверана 2021-09-13 г.
- ^ Предстоятель Украинской Православной Церкви принял делегации Генеральных прокуратур Белоруссии, Молдовы, России и Украины
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць- Жыцьцяпіс на бачыне Генпракуратуры РБ