Ё
Ё | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||||||
Кірыліца | |||||||||||||
А | Б | В | Г | Ґ | Д | Ђ | |||||||
Ѓ | Е | Ё | Є | Ж | Ѕ | З | |||||||
И | І | Ї | Й | Ј | К | Л | |||||||
Љ | М | Н | Њ | О | П | Р | |||||||
С | Т | Ћ | Ќ | У | Ў | Ф | |||||||
Х | Ц | Ч | Џ | Ш | Щ | Ъ | |||||||
Ы | Ь | Э | Ю | Я | |||||||||
Архаічныя літары кірыліцы | |||||||||||||
Ꙁ | Ꙃ | Ꙅ | Ꙇ | Ꙉ | Ҁ | Ѻ | |||||||
Ѹ | Ꙋ | Ѡ | Ѽ | Ꙍ | Ѿ | Ꙏ | |||||||
Ѣ | Ꙑ | Ꙓ | Ꙕ | Ꙗ | Ѥ | Ѧ | |||||||
Ꙙ | Ѫ | Ꙛ | Ѩ | Ꙝ | Ѭ | Ѯ | |||||||
Ѱ | Ѳ | Ѵ | Ѷ | Ꙟ | Ꙡ | Ꙣ | |||||||
Ꙥ | Ꙧ | Ꙩ | Ꙫ | Ꙭ | ꙮ | Ꚙ | |||||||
Ꚛ |
Ё, ё — сёмая літара беларускага кірылічнага альфабэту. Утворана спалучэньнем літары «е» зь дзьвюма коскамі, якія над літарай. У старабеларускай пісьменнасьці гук «о» пасьля мяккіх зычных абазначаўся літарай «е» («медъ»), спалучэньнем «іо» («ліосъ»), а часам нават знакам «о» («всо»). У сучаснай беларускай мове абазначае галосны гук «о» задняга раду сярэдняга пад’ёму[1] і мяккасьць папярэдняга зычнага («вёска» — «в’оска»), а ў пачатку слова, пасьля галосных, «еў» і «ы» і апострафа — спалучэньнем гукаў «йо» («ёрш» — «йорш»). Літара «ё» бывае вялікай і малой, мае адпаведны рукапісны й друкаваны выгляд.
Лічбавае значэньнеРэдагаваць
Пры клясіфікацыйным падзеле мае значэньне «сёмы» (група «ё»), пры лічбавай нумарацыі — дадатковае значэньне для адрозьніваньня прадметаў пад адным абазначэньнем.
У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Ё адсутнічае й адпаведна ня мае лічбавага значэньня.