Ё

кірылічная літара

Ё, ё (йо; курсіў: Ё ё ) — сёмая літара беларускага кірылічнага альфабэту. Утворана спалучэньнем літары «е» зь дзьвюма коскамі, якія над літарай. У старабеларускай пісьменнасьці гук «о» пасьля мяккіх зычных абазначаўся літарай «е» («медъ»), спалучэньнем «іо» («ліосъ»), а часам нават знакам «о» («всо»). У сучаснай беларускай мове абазначае галосны гук «о» задняга раду сярэдняга пад’ёму[1] і мяккасьць папярэдняга зычнага («вёска» — «в’оска»), а ў пачатку слова, пасьля галосных, «еў» і «ы» і апострафа — спалучэньнем гукаў «йо» («ёрш» — «йорш»). Літара «ё» бывае вялікай і малой, мае адпаведны рукапісны й друкаваны выгляд.

Літара кірыліцы Ё
Ёё
Выява
Д  Ђ  Ѓ  Е  Ё  Є  Ж  Ӂ  Ѕ
  У лацінцыJo · jo · Io · io · O · o
Зьвесткі
  Гук[jo]
  Назва ў Юнікодзеcyrillic capital letter io
cyrillic small letter io
  ЮнікодЁ: U+0401
ё: U+0451
  HTMLЁ‎: &#1025, &#x401
ё‎: &#1105, &#x451
  UTF-16Ё‎: 0x401
ё‎: 0x451
  URL-кодЁ: %D0%81
ё: %D1%91
Каб пабачыць усе сымбалі, глядзіце: Друкарскія сымбаліЛацінскія літарыКірылічныя літары

Лічбавае значэньне Рэдагаваць

Пры клясіфікацыйным падзеле мае значэньне «сёмы» (група «ё»), пры лічбавай нумарацыі — дадатковае значэньне для адрозьніваньня прадметаў пад адным абазначэньнем.

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Ё адсутнічае й адпаведна ня мае лічбавага значэньня.

Цікавыя факты Рэдагаваць

  • У беларускай мове літару ⟨Ё⟩ не мажліва замяніць на літару ⟨Е⟩ (як гэта можна рабіць у маскоўскай мове), гэта лічыцца памылкай[2].

Крыніцы Рэдагаваць