Ђ

Ђ, ђ
Кірыліца
А	Б	В	Г	Ґ	Д	Ђ
Ѓ	Е	Ё	Є	Ж	Ѕ	З
И	І	Ї	Й	Ј	К	Л
Љ	М	Н	Њ	О	П	Р
С	Т	Ћ	Ќ	У	Ў	Ф
Х	Ц	Ч	Џ	Ш	Щ	Ъ
Ы	Ь	Э	Ю	Я
Архаічныя літары кірыліцы
Ꙁ	Ꙃ	Ꙅ	Ꙇ	Ꙉ	Ҁ	Ѻ
Ѹ	Ꙋ	Ѡ	Ѽ	Ꙍ	Ѿ	Ꙏ
Ѣ	Ꙑ	Ꙓ	Ꙕ	Ꙗ	Ѥ	Ѧ
Ꙙ	Ѫ	Ꙛ	Ѩ	Ꙝ	Ѭ	Ѯ
Ѱ	Ѳ	Ѵ	Ѷ	Ꙟ	Ꙡ	Ꙣ
Ꙥ	Ꙧ	Ꙩ	Ꙫ	Ꙭ	ꙮ	Ꚙ
Ꚛ

Ђ, ђ (т.зв. чье) — літара часткі славянскіх кірылічных альфабэтаў. Шостая літара сэрбскага альфабэту, якая выкарыстоўваюць для абазначэньня падобнай на беларускую [дж], але прыглушанай. Літару вывелі сэрбскія мовазнаўцы Вук Караджыч і Лук’ян Мушыцкі, відазьмяніўшы для гэтага Д (Ћ відазьмененая Ч). У македонскім альфабэце Ђ адпавядае Ѓ. У глаголіцы мае адпаведнік — знак дервь ().

Можа быць малой і вялікай літарай. Мае рукапісны й друкаваны выгляд.

Лічбавае значэньне

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Ђ ня мае лічбавага значэньня.