Ђ, ђ
Ђ, ђ
Кірыліца
А Б В Г Ґ Д Ђ
Ѓ Е Ё Є Ж Ѕ З
И І Ї Й Ј К Л
Љ М Н Њ О П Р
С Т Ћ Ќ У Ў Ф
Х Ц Ч Џ Ш Щ Ъ
Ы Ь Э Ю Я
Архаічныя літары кірыліцы
Ҁ Ѻ
Ѹ Ѡ Ѽ Ѿ
Ѣ Ѥ Ѧ
Ѫ Ѩ Ѭ Ѯ
Ѱ Ѳ Ѵ Ѷ

Ђ, ђ (т.зв. чье) — літара часткі славянскіх кірылічных альфабэтаў. Шостая літара сэрбскага альфабэту, якая выкарыстоўваюць для абазначэньня падобнай на беларускую [дж], але прыглушанай. Літару вывелі сэрбскія мовазнаўцы Вук Караджыч і Лук’ян Мушыцкі, відазьмяніўшы для гэтага Д (Ћ відазьмененая Ч). У македонскім альфабэце Ђ адпавядае Ѓ. У глаголіцы мае адпаведнік — знак дервь (Glagolitic djerv.svg).

Можа быць малой і вялікай літарай. Мае рукапісны й друкаваны выгляд.

Лічбавае значэньнеРэдагаваць

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Ђ ня мае лічбавага значэньня.