Д
кірылічная літара
Д, д (дэ; курсіў: Д д ) — пятая літара беларускага альфабэту. Мае кірылічнае паходжаньне на аснове грэцкага пісьма. Мела лічбавае значэньне «чатыры». У сучаснай беларускай мове абазначае шумны звонкі выбухны пярэднеязычны зычны гук «д» («дарога, дуброва»), а перад глухімі зычнымі й на канцы словаў — парны да яго звонкасьці й глухасьці гук «т» («кладка» — «клатка», «сад» — «сат»).
Літара кірыліцы Д | |
Дд | |
Выява | |
![]() ![]() Літара «Д» у клясычным напісаньні й з доўгімі «лапкамі» Літара «Д» у клясычным і баўгарскім напісаньні | |
◄ Б В Г Ґ Д Ђ Ѓ Е Ё ► | |
У лацінцы | D · d |
---|---|
Зьвесткі | |
Гук | [d], [t] |
Назва ў Юнікодзе | cyrillic capital letter de cyrillic small letter de |
Юнікод | Д: U+0414 д: U+0434 |
HTML | Д: Д, Д
|
UTF-16 | Д: 0x414 д: 0x434 |
URL-код | Д: %D0%94 д: %D0%B4 |
Каб пабачыць усе сымбалі, глядзіце: Друкарскія сымбалі • Лацінскія літары • Кірылічныя літары |
Лічбавае значэньне Рэдагаваць
У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Д мае значэньне лічбы — 4.
Гэта — накід артыкула. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |