Д

	Літара кірыліцы Д
	Дд
	Выява
	; Літара «Д» у клясычным напісаньні й з доўгімі «лапкамі» Літара «Д» у клясычным і баўгарскім напісаньні
	◄ Б В Г Ґ Д Ђ Ѓ Е Ё ►
У лацінцы	D · d
Зьвесткі
Гук	[d], [t]
Назва ў Юнікодзе	cyrillic capital letter de; cyrillic small letter de
Юнікод	Д: U+0414; д: U+0434
HTML	Д‎: &#1044, Д д‎: &#1076, &#x434
UTF-16	Д‎: 0x414; д‎: 0x434
URL-код	Д: %D0%94; д: %D0%B4
	Каб пабачыць усе сымбалі, глядзіце: Друкарскія сымбалі • Лацінскія літары • Кірылічныя літары

Д, д (дэ; курсіў: Д д ) — пятая літара беларускага альфабэту. Мае кірылічнае паходжаньне на аснове грэцкага пісьма. Мела лічбавае значэньне «чатыры». У сучаснай беларускай мове абазначае шумны звонкі выбухны пярэднеязычны зычны гук «д» («дарога, дуброва»), а перад глухімі зычнымі й на канцы словаў — парны да яго звонкасьці й глухасьці гук «т» («кладка» — «клатка», «сад» — «сат»).

Лічбавае значэньне Рэдагаваць

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Д мае значэньне лічбы — 4.

Гэта — накід артыкула. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго.