Д

кірылічная літара

Д, д (дэ; курсіў: Д д ) — пятая літара беларускага альфабэту. Мае кірылічнае паходжаньне на аснове грэцкага пісьма. Мела лічбавае значэньне «чатыры». У сучаснай беларускай мове абазначае шумны звонкі выбухны пярэднеязычны зычны гук «д» («дарога, дуброва»), а перад глухімі зычнымі й на канцы словаў — парны да яго звонкасьці й глухасьці гук «т» («кладка» — «клатка», «сад» — «сат»).

Літара кірыліцы Д
Дд
Выява

Літара «Д» у клясычным напісаньні й з доўгімі «лапкамі»
Літара «Д» у клясычным і баўгарскім напісаньні
Б  В  Г  Ґ  Д  Ђ  Ѓ  Е  Ё
  У лацінцыD · d
Зьвесткі
  Гук[d], [t]
  Назва ў Юнікодзеcyrillic capital letter de
cyrillic small letter de
  ЮнікодД: U+0414
д: U+0434
  HTMLД‎: &#1044, &#x414
д‎: &#1076, &#x434
  UTF-16Д‎: 0x414
д‎: 0x434
  URL-кодД: %D0%94
д: %D0%B4
Каб пабачыць усе сымбалі, глядзіце: Друкарскія сымбаліЛацінскія літарыКірылічныя літары

Лічбавае значэньне Рэдагаваць

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Д мае значэньне лічбы — 4.