Д

кірылічная літара

Д, д (дэ; курсіў: Д д) — пятая літара беларускага альфабэту. Мае кірылічнае паходжаньне на аснове грэцкага пісьма. Мела лічбавае значэньне «чатыры». У сучаснай беларускай мове абазначае шумны звонкі выбухны пярэднеязычны зычны гук «д» («дарога, дуброва»), а перад глухімі зычнымі й на канцы словаў — парны да яго звонкасьці й глухасьці гук «т» («кладка» — «клатка», «сад» — «сат»).

Літара кірыліцы Д
Дд
Выява
Літара «Д» у клясычным напісаньні й з доўгімі «лапкамі» Літара «Д» у клясычным і баўгарскім напісаньні
  Б В Г Ґ Д Ђ Ѓ Е Ё  
Беларускі альфабэт:
 Б В Г Ґ Д Дж Дз Е Ё 
У лацінцы D · d
Зьвесткі
Тып асноўная кірыліца, альфабэтны;
Гук [d], [t]
Назва ў Юнікодзе
cyrillic capital letter de
cyrillic small letter de
Юнікод Д: U+0414
д: U+0434
HTML Д‎: &#1044, &#x414
д‎: &#1076, &#x434
UTF-16 Д‎: 0x414
д‎: 0x434
URL-код Д: %D0%94
д: %D0%B4
усе сымбалі · лацінка · кірыліца · грэцкія · дыякрытыкі · валюты · дапамога

Лічбавае значэньне

рэдагаваць

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Д мае значэньне лічбы — 4.