Эрых Марыя Рэмарк

	Эрых Марыя Рэмарк
	Erich Maria Remarque
	Эрых Марыя Рэмарк (1929)
Асабістыя зьвесткі
Імя пры нараджэньні	Эрых Паўль Рэмарк
Нарадзіўся	22 чэрвеня 1898; Аснабрук, Нямеччына
Памёр	25 чэрвеня 1970; Лякарна, Швайцарыя
Пахаваны	Ronco sopra Ascona Cemetery[d];
Сужэнец	Палет Гадар[d], Ilse Jutta Zambona[d] і Ilse Jutta Zambona[d]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	празаік
Гады творчасьці	1920 — 1970
Мова	нямецкая
Узнагароды	; медаль Юстуса Мёзера[d] (1964)
Подпіс
	Творы на сайце Knihi.com
	Эрых Марыя Рэмарк у Вікісховішчы

Э́рых Мары́я Рэма́рк (па-нямецку: Erich Maria Remarque), імя пры нараджэньні Эрых Паўль Рэмарк (па-нямецку: Erich Paul Remark; 22 чэрвеня 1898, Аснабрук — 25 чэрвеня 1970, Лякарна) — нямецкі пісьменьнік.

Біяграфія

Удзельнік І сусьветнай вайны. Працаваў настаўнікам, журналістам, рэдактарам. 3 1932 у эміграцыі (Швайцарыя, ЗША).

Рэмарк быў двойчы жанаты, 14 кастрычніка 1925 — 4 студзеня 1930 і 22 студзеня 1938 — 20 траўня 1957, з танцоркай Ютай Ільзе Цамбона (ням. Jutta Ilse Zambona; 25 жніўня 1901 — 25 чэрвеня 1975). Тым часам у яго былі раманы з Марлен Дытрых (ням. Marlene Dietrich), Грэтай Гарбу (швэдз. Greta Garbo) і іншымі жанчынамі. 25 лютага 1958 ён ажаніўся з кінаакторкай Палет Гадар (ням. Paulette Goddard), былой жонкай Чарлі Чапліна, зь ёй Рэмарк пражыў да сваёй сьмерці.

Адна зь сёстраў Рэмарка — Эльфрыда Шольц, якая працавала краўчыхай у Дрэздэне, была паводле данясеньня пакупніцы абвінавачаная ў «дзеяньнях, скіраваных на падрыў ваеннай моцы» й прыгаворана народным судом да сьмяротнага пакараньня — гільятыны.

Рэмарк пахаваны на могілках Ронка-сопра-Асуона.

Раманы

«Мансарда сноў» / «Die Traumbude», 1920
«Станцыя на гарызонце» / «Station am Horizont», 1928
«На Заходнім фронце нічога новага» / «Im Westen nichts Neues». Propyläen, Бэрлін 1929
«Дарога назад» / «Der Weg zurück». Propyläen, Бэрлін 1931
«Тры таварышы» / «Drei Kameraden». Querido, Амстэрдам 1938
«Любі бліжняга свайго» / «Liebe Deinen Nächsten». Querido/Bermann-Fischer, Амстэрдам/Стакгольм 1941
«Трыўмфальная арка» / «Arc de Triomphe». Micha, Цюрых 1946
«Іскра — жыцьцё» / «Der Funke Leben». Kiepenheuer & Witsch, Кёльн 1952
«Час жыць і час паміраць» / «Zeit zu leben und Zeit zu sterben». Kiepenheuer & Witsch, Кёльн 1954
«Чорны абэліск» / «Der schwarze Obelisk». Kiepenheuer & Witsch, Кёльн 1956
«Жыцьцё ў пазыку» / «Geborgtes Leben», 1961
«Ноч у Лісабоне» / «Die Nacht von Lissabon». Kiepenheuer & Witsch, Кёльн 1962
«Шаты ў раі» / «Schatten im Paradies», апублікавана пасьмяротна ў 1971
«Гэм» / «Gam», апублікавана пасьмяротна ў 1998
«Зямля запаветная» / «Das gelobte Land», апублікавана пасьмяротна ў 1998

Іншыя творы

«Вораг» / «Der Feind», аповяд, 1931
«Гісторыя каханьня Анэты» / «Der feind ein militanter Pazifist», зборнік апавяданьняў, 1994
«Апошні акт» / «Der letzte Akt», п’еса, 1955
«Апошні прыпынак» / «Die letzte Station», кінасцэнар , 1956
«Будзьце пільныя!!» / «Seid wachsam!!», 1956
«Эпізоды за пісьмовым сталом» / «Das unbekannte werk», апублікавана пасьмяротна ў 1998
«Скажы мне, што ты мяне кахаеш …» / «Sag mir, dass du mich liebst…», апублікавана пасьмяротна ў 2001

Беларускія выданьні

Першым перакладчыкам твораў Рэмарка быў Хвядос Шынклер, у перакладзе якога ў 1931 выйшаў раман «На Заходнім фронце без перамен». Раман «Тры таварышы» у 1995 выйшаў у выдавецтве «Мастацкая літаратура» ў перакладзе Уладзімера Папковіча.

Апавяданьне «Дзіўны лёс Ёгана Бартка» ў перакладзе Арцёма Арашонка друкавалася ў Наша Ніве №48/2004. Некалькі навэлаў было зьмешчана ў «Дзеяслове».

У 2023 годзе выйшаў пераклад раману «Чорны абеліск»^[3].

Крыніцы

Вонкавыя спасылкі

[_56453ce31fed3cc3-1] ttps://web.archive.org/web/20080801173035/http://www.kirjasto.sci.fi/remarque.htm

[_994987fb7a0b61f4-2] а ^б RKDartists (нід.)

[3] 100 найлепшых кніг 2023 года: выбар Bellit.info

[1]

[2]

[3]