Вікіпэдыя

Марлен Дытрых

Марлен Дытрых (па-нямецку: Marie Magdalene Dietrich, 27 сьнежня 1901 — 6 траўня 1992) — нямецкая і амэрыканская кінаакторка і сьпявачка.

Марлен Дытрых
Marlene Dietrich
фота 1948 году
Імя пры нараджэньні Марыя Магдалена Дытрых
Дата нараджэньня 27 сьнежня 1901
Месца нараджэньня Сьцяг Нямеччыны Бэрлін, Нямеччына
Дата сьмерці 6 траўня 1992 (90 гадоў)
Месца сьмерці Сьцяг Францыі Парыж, Францыя
Прычына сьмерці ныркавая недастатковасьць[d]
Месца пахаваньня
Грамадзянства ЗША
Месца вучобы
Занятак акторка
сьпявачка
Месца працы
Гады дзейнасьці 1919—1984
Псэўданімы Marlene Dietrich
Бацька Louis Erich Otto Dietrich[d]
Маці Wilhelmina Elisabeth Joséphine Felsing[d]
Дзеці Марыя Рыва[d]
Узнагароды
IMDb ID nm0000017
Сайт marlene.com (анг.)
Подпіс Выява аўтографу

Біяграфія

рэдагаваць

Марыя Магдалена Дытрых нарадзілася 27 сьнежня 1901 у Шэнэбэргу, раёне Бэрліна, у сям’і афіцэра паліцыі Люі Эрыха Ота Дытрыха і яго жонкі Ёханы Фэльзынг. Да 1918 наведвае сярэднюю школу ў Бэрліне. Адначасна вучыцца гульні на скрыпцы ў прафэсара Дэсаў. У 1919—1921 займаецца музыкай у Ваймары ў прафэсара Робэрта Райца; у Бэрліне паступае ў акторскую школу Макса Райнхарта.

З 1922 выконвае дробныя ролі ў розных бэрлінскіх тэатрах; у тым жа годзе ўпершыню зьяўляецца на экране.

17 траўня 1923 выходзіць замуж за адміністратара кінавытворчасьці Рудольфа Зыбэра, у сьнежні 1924 у іх нараджаецца дачка Марыя. У 1925 Марлен аднаўляе працу ў тэатры і кіно. Яе заўважаюць крытыкі, завучы яе нямецкай Грэтай Гарбу. У 1928 першыя запісы песень на пласьцінкі разам з ансамблем рэвю «Гэта лунае ў паветры». Праз год Джозаф фон Штэрнбэрг бачыць яе ў рэвю «Два гальштукі» і запрашае на ролю Лолы Лолы ў фільме «Блакітны анёл».

У лютым 1930 Марлен Дытрых падпісвае кантракт зь фірмай «Paramount Pictures» і 1 красавіка 1930, у дзень прэм’еры «Блакітнага анёла», пакідае Бэрлін.

Шэсьць фільмаў, якія яна здымае ў Галівудзе са Штэрнбэргам, прыносяць ёй сусьветную вядомасьць. «Д’ябал — гэта жанчына» (The Devil is a Woman, 1935) становіцца іх апошняй сумеснай працай. У 1939 Марлен Дытрых атрымлівае амэрыканскае грамадзянства. З сакавіка 1943 на працягу трох гадоў выступае з канцэртамі ў войсках.

З 1946 па 1951 зноў рэгулярна здымаецца ў кіно. Акрамя гэтага яна вядзе радыёперадачы і піша артыкулы ў гламурныя часопісы. У 1953 у Лас-Вэгасе пачынае новую пасьпяховую кар’еру сьпявачкі і канфэрансье. На экране Марлен Дытрых зьяўляецца ўсё радзей, пры гэтым сама выбірае ролі і здымаецца ў дробных сцэнах за вялікія грошы. У 1960 яна прыяжджае з гастролямі ў Заходнюю Нямеччыну, дзе ёй адмаўляюць у гасьціннасьці з прычыны яе пазыцыі ў пэрыяд Другой сусьветнай вайны. У 1963 зь велізарным посьпехам праходзяць яе канцэрты ў Маскве і Ленінградзе. У 1975 у выніку няшчаснага выпадку ў Аўстраліі (пералом шыйкі сьцягна) сканчае кар’еру.

Апошнія 13 гадоў свайго жыцьця Дытрых праводзіць у сваёй кватэры ў Парыжы, падтрымліваючы сувязь з вонкавым сьветам толькі пасродкам тэлефону. У 1979 у Нямеччыне выходзяць яе мэмуары. У 1982—1983 Максыміліян Шэль запісвае зь ёй на плёнку шматгадзіннае інтэрвію, якое выкарыстае затым у сваім дакумэнтальным фільме «Марлен».

Марлен Дытрых памерла 6 траўня 1992 у сваёй кватэры ў Парыжы — па афіцыйнай вэрсіі ў выніку парушэньня функцыі сэрца і нырак.

Памяць

рэдагаваць
  • 24 ліпеня 2008 году на хаце ў раёне Шэнэбэрг, у якім нарадзілася Марлен Дытрых, была ўсталяваная памятная дошка ў яе гонар[2].

Фільмаграфія

рэдагаваць

Глядзіце таксама

рэдагаваць

Крыніцы

рэдагаваць
  1. ^ https://www.berlin.de/senuvk/umwelt/stadtgruen/friedhoefe_begraebnisstaetten/downloads/eg-liste.pdf
  2. ^ На доме Марлен Дытрых у Бэрліне зьявілася памятная дошка (рас.) // Радыё «Нямецкая хваля», 24 ліпеня 2008 г. Праверана 28 траўня 2016 г.

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Марлен_Дытрых&oldid=2500441»