Царква Раства Багародзіцы (Лахва)
Помнік гісторыі | |
Царква Раства Багародзіцы
| |
Царква Раства Багародзіцы
| |
Краіна | Беларусь |
Вёска | Лахва |
Каардынаты | 52°12′55.28″ пн. ш. 27°06′22.11″ у. д. / 52.2153556° пн. ш. 27.1061417° у. д.Каардынаты: 52°12′55.28″ пн. ш. 27°06′22.11″ у. д. / 52.2153556° пн. ш. 27.1061417° у. д. |
Канфэсія | Беларускі экзархат |
Эпархія | Пінская япархія |
Архітэктурны стыль | псэўдарускі стыль[d] |
Статус | Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь |
Царква Раства Багародзіцы | |
Царква Раства Багародзіцы на Вікісховішчы |
Царква Раства Багародзіцы — помнік гісторыі другой паловы XIX стагодзьдзя (мураўёўка) у Лахве. Знаходзіцца ў цэнтральнай частцы колішняга мястэчка, на беразе ракі Сьмердзі[a]. Дзее. Твор архітэктуры расейскай эклектыкі. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.
Гісторыя
рэдагавацьМураваную царкву Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы) у Лахве збудавалі ў 1889 годзе на месцы касьцёла XVII ст., фундаванага Радзівіламі.
Архітэктура
рэдагавацьПрыклад эклектычнай царкоўнай архітэктуры Расейскай імпэрыі. Мае 4-часткавую падоўжна-восевую кампазыцыю, галоўнае месца ў якой займае кубападобны асноўны аб’ём зь пяцьцю купаламі-цыбулінамі, да якога з усходу далучаецца паўкруглая апсыда з 2 бакавымі рызьніцамі, з захаду — невялікі бабінец і масіўная званіца. Высокая 4-ярусная (2 васьмерыкі на 2 чацьверыках) шатровая званіца кантрастуе зь ніжэйшымі аб’ёмамі. Апрацоўка фасадаў багатая — высокія 2-ярусныя карнізы, прафіляваныя пасы, какошнікі, пэрспэктыўныя парталы.
У інтэр’еры захоўваюцца абразы XVII — XVIII стагодзьдзяў: «Ян Златавуст», «Уваскрасеньне — сашэсьце ў пекла», «Маці Божая Адзігітрыя», «Спас» (XVII ст.), драўляная скульптура «Ўкрыжаваньне» XIX стагодзьдзя[1].
Галерэя
рэдагавацьГістарычныя здымкі
рэдагаваць-
1929 г.
-
1941 г.
-
1942 г.
Сучасныя здымкі
рэдагаваць-
Агульны выгляд
-
Галоўны фасад
-
Інтэр’ер
Заўвагі
рэдагаваць- ^ Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Рыбгасная, 22.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.
Літаратура
рэдагаваць- Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.— 653 с.: іл. ISBN 978-985-11-0389-4.
Вонкавыя спасылкі
рэдагавацьАб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр 113Г000465 |