Сальваторэ Сырыгу
Сальвато́рэ Сы́рыгу (па-італьянску: Salvatore Sirigu; нарадзіўся 12 студзеня 1987 году, Нуора, Італія) — італьянскі футбаліст, брамнік клюбу «Палерма» і колішні гулец нацыянальнай зборнай Італіі.
| Сальваторэ Сырыгу | ||
.jpg)
| ||
| Пэрсанальная інфармацыя | ||
|---|---|---|
| Нарадзіўся | 12 студзеня 1987[1] (37 гадоў) | |
| Рост | 192 см[2] | |
| Вага | 80 кг[2] | |
| Пазыцыя | брамнік | |
| Клюбная інфармацыя | ||
| Клюб | Палерма | |
| Нумар | 46 | |
| Клюбы | ||
| Гады | Клюб | Гульні (галы)¹ |
| 2006—2011 2007—2008 2008—2009 2011—2017 2016—2017 2017 2017—2021 2021—2022 2022—2023 2023 2023—2024 2024 2024— |
Палерма → Крэманэзэ (арэнда) → Анкона (арэнда) Пары Сэн-Жэрмэн → Сэвільля (арэнда) → Асасуна (арэнда) Тарына Джэноа Напалі Фіярэнтына Ніцца Фатых Карагюмрук Палерма |
69 (0) 23 (0) 15 (0) 145 (0) 2 (0) 18 (0) 141 (0) 37 (0) 0 (0) 1 (0) 0 (0) 17 (0) 0 (0) |
| Зборныя | ||
| 2010—2021 | Італія | 28 (0) |
|
¹ Колькасьць гульняў і галоў за прафэсійны клюб лічыцца толькі | ||
Кар’ера
рэдагавацьСальваторэ Сырыгу пачаў кар’еру ў моладзевых камандах «Росада» й «Сынісколя», адкуль перайшоў у іншы моладзевы клюб, «Пуры й Форт». У 2002 годзе Сырыгу прайшоў прагляд у «Кальяры», але ўжо праз тыдзень ён быў «забракаваны»[3]. У тым жа годзе ён прайшоў прагляд у «Вэнэцыі», і застаўся ў клюбе да 2005 году, выступаючы за моладзевы склад каманды. 22 жніўня 2004 году пасьля матчу Кубка Італіі супраць «Трыестыны» ў крыві Сырыгу быў знойдзены тэстастэрон-эпітэстастэрон са значэньнем 6, пры норме ў адну адзінку, за гэта галкіпэр мог быць дыскваліфікаваны на 8 месяцаў, чаго аднак не здарылася з-за аналізу ягонай генэтычнай будовы цела[4].
«Палерма»
рэдагавацьУ 2005 годзе Сырыгу перайшоў у «Палерма», стаўшы асноўным брамнікам моладзевага складу каманды й трэцім галкіпэрам асновы клюбу. 8 лістапада 2006 году ён дэбютаваў у складзе «расанэра» ў матчы Кубка Італіі супраць «Сампдорыі» (1:0). Наступныя два гады правёў у арэндах у італьянскіх клюбаў.
У 2009 годзе Сырыгу вярнуўся ў «Палерма» на ролю зьменшчыка асноўнага брамніка каманды, Рубіньнё. Пасьля некалькіх няўдалых матчаў бразыльца, у склад быў пастаўлены Сырыгу. Ён дэбютаваў у Сэрыі А ў матчы супраць «Ляцыё» (1:1), некалькі разоў выратаваўшы сваю каманду. У наступнай гульні супраць «Ювэнтусу» (2:0), ён выступіў беспамылкова[5]. Пасьля гэтых матчаў Сырыгу цьвёрда стаў галкіпэрам нумар адзін у камандзе й працягнуў кантракт з клюбам да 2015 году з штогадовай заработнай платай у 135 тыс. эўра[6]. У чэрвені 2011 году Сырыгу выказаў жаданьне застацца ў складзе «Палерма»[7].
«Пары Сэн-Жэрмэн»
рэдагаваць28 ліпеня 2011 году гулец падпісаў кантракт з францускім клюбам «Пары Сэн-Жэрмэн» тэрмінам на 4 гады[8][9].
Міжнародная кар’ера
рэдагаваць28 лютага 2010 году Сырыгу быў выкліканы ў склад нацыянальнай зборнай Італіі на матч супраць зборнай Камэруну[10]. Усю гульню Сальваторэ правёў на лаве запасных. Першы матч за нацыянальную зборную згуляў 10 жніўня 2010 году супраць зборнай Кот д’Івуару (0:1).
Дасягненьні
рэдагаваць«Пары Сэн-Жэрмэн»:
- Чэмпіён Францыі: 2013, 2014, 2015, 2016
- Уладальнік Кубка Францыі: 2015, 2016
- Уладальнік Кубка францускай лігі: 2014, 2015, 2016
- Уладальнік Супэркубка Францыі: 2013, 2014, 2015, 2016
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б в Salvatore Sirigu // Transfermarkt (мн.) — 2000.
- ^ а б в г http://torinofc.it/prima-squadra/2018-2019/Portieri/sirigu-salvatore
- ^ Cagliari-Palermo: la partita di Tore. palermo24.net
- ^ Venezia, dopo 8 mesi considerato positivo il portiere Sirigu. gazzetta.it
- ^ Palermo, Sirigu si conferma: sicurezza da veterano. tuttopalermo.net
- ^ Sirigu, le cifre del rinnovo(недаступная спасылка). ilpalermocalcio.it
- ^ Сиригу хочет остаться в «Палермо»(недаступная спасылка). championat.ru
- ^ ПСЖ сообщил о переходе Сиригу и Сиссоко. championat.com
- ^ Sissoko et Sirigu s’engagent avec le PSG. Site officiel du Paris Saint-Germain
- ^ Amichevole Italia-Camerun. Tre le novità di Lippi: Sirigu, Bonucci e Cossu. figc.it
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць- Профіль на афіцыйным сайце «Пары Сэн-Жэрмэн»
- Профіль на сайце gazzetta.it