Людміна — жаночае імя.

Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Liudo + Minno
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Людміна»

Паходжаньне

рэдагаваць

Лют або Люда (Liudo, Liut) і Міна (Minno) — імёны германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -люд- (-лют-) (імёны ліцьвінаў Людвін, Лютар, Людамонт; германскія імёны Liudwin, Liutar, Ludimunt) паходзіць ад гоцкага і бургундзкага liuþs, leuda 'люд, людзі', а аснова -мін- (-мен-) (імёны ліцьвінаў Мінят, Асьміна, Гальмін; германскія імёны Miniatus, Osminna, Galmin) — ад гоцкага minan 'менаваць, памятаць, любіць'[2], minthi 'памяць'[3]. Адзначалася старажытнае германскае імя Liudman (Liud-man)[4].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: на земянку господарьскую Городенскую Людмину Ивановну Кимъбаровую… паней Людмине (18 верасьня 1555 году[5]; Оповеданье земенки господарьской Кимбаровой Людмины Ивановны… Кимбаровая Людмина Ивановна (28 чэрвеня 1557 году[6]); Людъмина Гораиновая (1565 год)[7].

Носьбіты

рэдагаваць

Глядзіце таксама

рэдагаваць
  1. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1031—1032, 1125.
  2. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
  3. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 169.
  4. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1045.
  5. ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 21. — Вильна, 1894. С. 77—78.
  6. ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 21. — Вильна, 1894. С. 244.
  7. ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 178.