Клуж-Напока

	Клуж-Напока
	рум. Cluj-Napoca
Герб Клуж-Напокы
Дата заснаваньня:	1213
Краіна:	Румынія
Гістарычная вобласьць:	Трансыльванія
Жудзец:	Клуж
Кіраўнік:	Эміль Бок[d]
Плошча:	179,5 км²
Вышыня:	410 м н. у. м.
Насельніцтва (2011)
колькасьць:	324 576 чал.
шчыльнасьць:	1808,22 чал./км²
Часавы пас:	UTC+2
летні час:	UTC+3
Тэлефонны код:	+(40)
Паштовы індэкс:	400xxx
Нумарны знак:	CJ-N
Геаграфічныя каардынаты:	46°46′48″ пн. ш. 23°33′34″ у. д. / 46.78° пн. ш. 23.55944° у. д.Каардынаты: 46°46′48″ пн. ш. 23°33′34″ у. д. / 46.78° пн. ш. 23.55944° у. д.
	Клуж-Напока на мапе Румыніі Клуж-Напока
	Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
	Сайт (рум.)

Клуж-Напока (па-румынску: Cluj-Napoca [ˈkluʒ naˈpoka], па-вугорску: Kolozsvár [ˈkoloʒvaːr], па-нямецку: Klausenburg), да 1974 году — Клуж — горад на паўночным захадзе Румыніі. Другі паводле велічыні горад Румыніі. На 2011 год насельніцтва складала 324 576 чалавек. Адміністрацыйны цэнтар жудэцу Клуж.

Гісторыя

Сярэднявечны бастыён

Пасьля заваёвы Дакіі ў пачатку II стагодзьдзя Рымскай імпэрыяй імпэратар Траян заснаваў базу рымскага легіёну, вядомую як Напока, якая стала адным з асноўных цэнтраў раманізацыі мясцовага дакійскага насельніцтва Рымскай Дакіі. Падчас Вялікага перасяленьня народаў Напока была разбурана. У VI—X стагодзьдзях раманамоўныя валахі інтэнсіўна кантактавалі зь міграваўшымі славянскімі плямёнамі, а пасьля XII стагодзьдзя ядро раманамоўнай Дакіі (Трансыльванія) было на доўгі час парабавана вугорцамі.

Сярэднявечча

Рэгіён быў заваяваны вугорцамі і ўвайшоў у склад Каралеўства Вугоршчыны. Кароль Іштван V падтрымаў трансыльванскіх саксаў у стварэньні калёніі побач з руінамі рымскай Напокі. У 1270 годзе Клуж атрымаў гарадзкія прывілеі і пачаў хутка расьці.

Новы час

У XIX — пачатку XX стагодзьдзяў горад стаў найважнейшым цэнтрам мадзьярызацыі. Па стане на 1910 год адсотак вугорцаў у ім дасягнуў 81,6% (51 192 чалавекі). У складзе Аўстра-Вугоршчыны меў нямецкую назву Кляўзэнбург.

Сучасная гісторыя

У 1918 годзе горад перайшоў пад кіраваньне Румыніі, пачылася палітыка румынізацыі. У 1940—1944 гадох горад зноў перайшоў да Вугоршчыны, у ім зноў пачаліся антырумынскія выступленьні. Колькасьць вугорцаў дасягнула ў 1941 годзе 85,7% (98 502 чалавекі). Пасьля 1945 году горад зноў стаў румынскім, колькасьць вугорскага насельніцтва ў ім скарацілася.