Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла (Ражанка)

Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла
Краіна Беларусь
Вёска Ражанка
Каардынаты 53°32′12.73″ пн. ш. 24°43′56.09″ у. д. / 53.5368694° пн. ш. 24.7322472° у. д. / 53.5368694; 24.7322472Каардынаты: 53°32′12.73″ пн. ш. 24°43′56.09″ у. д. / 53.5368694° пн. ш. 24.7322472° у. д. / 53.5368694; 24.7322472
Канфэсія каталіцтва
Эпархія Гарадзенская дыяцэзія 
Архітэктурны стыль нэаготыка і эклектыка
Статус Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла на мапе Беларусі
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла на Вікісховішчы

Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла — помнік архітэктуры XVII—XIX стагодзьдзяў у Ражанцы. Знаходзіцца на паўночнай ускраіне колішняга мястэчка, каля могілак пад адрасам завулак Горны, 6А. Дзее. Твор архітэктуры нэаготыкі. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.

Гісторыя

рэдагаваць
 
Росьпісы касьцёла, 1926 г.

Вялікае Княства Літоўскае

рэдагаваць

Мураваны касьцёл у Ражанцы збудавалі ў 1674 годзе.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

рэдагаваць

Па трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795 год), калі Ражанка апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл працягваў дзеяць. У 1827 годзе будынак касьцёла рэканструявалі на сродкі сэнатара Людвіка Паца паводле праекту архітэктара Генрыка Марконі.

Найноўшы час

рэдагаваць

У 1924—1925 гадох праводзіўся рамонт будынка касьцёла. Па Другой сусьветнай вайне савецкія ўлады зачынілі касьцёл. У 1990 годзе па рамонце касьцёл зноў пачаў дзеяць.

Архітэктура

рэдагаваць

Помнік архітэктуры нэаготыкі. Гэта 1-нэфавая крыжападобня ў пляне базыліка з больш нізкімі 5-граннай апсыдай і трансэптам. Тарцы высокіх 2-схільных дахаў над нэфам і крыламі трансэпта закрываюцца прыступкавымі шчытамі. Да бакавых сьценаў асноўнага аб’ёму далучаюцца дзьве прастакутныя ў пляне капліцы, да апсыды з паўночнага боку — невялікая закрысьція. Над паўднёва-заходнім кутом нэфу ўзвышаецца 3-ярусная вежа (васьмярык на двух чацьверыках), накрытая 8-гранным сьпічастым шатром. Куты асноўнага аб’ёму і трансэптаў умацоўваюцца контрфорсамі і завяршаюцца дэкаратыўнымі вежамі — пінаклямі. Бакавыя фасады з высокімі паўцыркульнымі вокнамі дэкаруюцца геамэтрычнымі вітражамі. У цэнтры галоўнага фасаду круглае акно-«ружа», вышэй за яго дэкаратыўны арнамэнт, пас і шчыт, аздоблены вузкімі роўнымі нішамі з 3-лопасьцевымі аркавымі завяршэньнямі і ляпным гербам у сярэдзіне. Галоўны ўваход вылучаецца стральчатым парталам.

Унутраная прастора перакрываецца цыліндрычным скляпеньнем з распалубкамі на падпружных арках, крылы трансэпта — крыжовымі. Апсыда і капліцы раскрываюцца ў прастору нэфу аркавымі праёмамі. Над уваходам месьцяцца хоры. Сьцены асноўнага аб’ёму падзяляюцца пілястрамі і ў верхняй частцы аздабляюцца размалёўкай шматфігурнымі кампазыцыямі на біблійныя тэмы[1].

Гістарычная графіка

рэдагаваць

Гістарычныя здымкі

рэдагаваць

Сучасныя здымкі

рэдагаваць
  1. ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 311.

Літаратура

рэдагаваць
  • Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; фатограф А. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2008. — 488 с.: іл. ISBN 978-985-11-0395-5.

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць
  Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр  412Г000643