Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла (Ражанка)
Помнік сакральнай архітэктуры | |
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла
| |
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла
| |
Краіна | Беларусь |
Вёска | Ражанка |
Каардынаты | 53°32′12.73″ пн. ш. 24°43′56.09″ у. д. / 53.5368694° пн. ш. 24.7322472° у. д.Каардынаты: 53°32′12.73″ пн. ш. 24°43′56.09″ у. д. / 53.5368694° пн. ш. 24.7322472° у. д. |
Канфэсія | каталіцтва |
Эпархія | Гарадзенская дыяцэзія |
Архітэктурны стыль | нэаготыка і эклектыка |
Статус | Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь |
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла | |
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла на Вікісховішчы |
Касьцёл Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла — помнік архітэктуры XVII—XIX стагодзьдзяў у Ражанцы. Знаходзіцца на паўночнай ускраіне колішняга мястэчка, каля могілак пад адрасам завулак Горны, 6А. Дзее. Твор архітэктуры нэаготыкі. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.
Гісторыя
рэдагавацьВялікае Княства Літоўскае
рэдагавацьМураваны касьцёл у Ражанцы збудавалі ў 1674 годзе.
Пад уладай Расейскай імпэрыі
рэдагавацьПа трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795 год), калі Ражанка апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл працягваў дзеяць. У 1827 годзе будынак касьцёла рэканструявалі на сродкі сэнатара Людвіка Паца паводле праекту архітэктара Генрыка Марконі.
Найноўшы час
рэдагавацьУ 1924—1925 гадох праводзіўся рамонт будынка касьцёла. Па Другой сусьветнай вайне савецкія ўлады зачынілі касьцёл. У 1990 годзе па рамонце касьцёл зноў пачаў дзеяць.
Архітэктура
рэдагавацьПомнік архітэктуры нэаготыкі. Гэта 1-нэфавая крыжападобня ў пляне базыліка з больш нізкімі 5-граннай апсыдай і трансэптам. Тарцы высокіх 2-схільных дахаў над нэфам і крыламі трансэпта закрываюцца прыступкавымі шчытамі. Да бакавых сьценаў асноўнага аб’ёму далучаюцца дзьве прастакутныя ў пляне капліцы, да апсыды з паўночнага боку — невялікая закрысьція. Над паўднёва-заходнім кутом нэфу ўзвышаецца 3-ярусная вежа (васьмярык на двух чацьверыках), накрытая 8-гранным сьпічастым шатром. Куты асноўнага аб’ёму і трансэптаў умацоўваюцца контрфорсамі і завяршаюцца дэкаратыўнымі вежамі — пінаклямі. Бакавыя фасады з высокімі паўцыркульнымі вокнамі дэкаруюцца геамэтрычнымі вітражамі. У цэнтры галоўнага фасаду круглае акно-«ружа», вышэй за яго дэкаратыўны арнамэнт, пас і шчыт, аздоблены вузкімі роўнымі нішамі з 3-лопасьцевымі аркавымі завяршэньнямі і ляпным гербам у сярэдзіне. Галоўны ўваход вылучаецца стральчатым парталам.
Унутраная прастора перакрываецца цыліндрычным скляпеньнем з распалубкамі на падпружных арках, крылы трансэпта — крыжовымі. Апсыда і капліцы раскрываюцца ў прастору нэфу аркавымі праёмамі. Над уваходам месьцяцца хоры. Сьцены асноўнага аб’ёму падзяляюцца пілястрамі і ў верхняй частцы аздабляюцца размалёўкай шматфігурнымі кампазыцыямі на біблійныя тэмы[1].
Галерэя
рэдагавацьГістарычная графіка
рэдагаваць-
Я. Радзівіл, 1650 г.
-
Н. Орда, 1861—1877 гг.
-
Г. Марконі, 1827 г.
-
Г. Марконі, 1827 г.
Гістарычныя здымкі
рэдагаваць-
каля 1900 г.
-
1926 г.
-
1926 г.
-
1926 г.
Сучасныя здымкі
рэдагаваць-
Агульны выгляд
-
З боку апсыды
-
Інтэр'ер
-
Хоры
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 311.
Літаратура
рэдагаваць- Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; фатограф А. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2008. — 488 с.: іл. ISBN 978-985-11-0395-5.
Вонкавыя спасылкі
рэдагавацьАб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр 412Г000643 |