Зэгерд
Зэгерд, Жагерд, Сігірд — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Зэгерд лац. Zegierd / Zehierd | |
| Segard | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Segga + Gerd |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Жагерд, Сігірд |
| Вытворныя формы | Сігегард |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Зэгерд» | |
Паходжаньне
рэдагавацьЗігігард, Зігерд або Зегард (Sigigard, Sigerd, Segard[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова сіг- (зыг-, зег-) (імёны ліцьвінаў Зігібут, Зыгел, Жыгімонт; германскія імёны Sigibot, Sigel, Sigimunt) паходзіць ад гоцкага і бургундзкага sigus 'перамога'[3], а аснова -гард- (-герд-, -герт-) (імёны ліцьвінаў Альгерд, Мундыгерд, Тэўтыгерд; германскія імёны Algardus, Mundgerd, Teutgerdis) — ад гоцкага gairdan 'падпяразваць' (пераноснае 'ахоўваць'), garda 'агароджа' (пераноснае 'ахова, бясьпека')[4].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Zygart (Zegart, Zegardus[5])[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: sioło Koseykowiczy… Hryc Żagierdowicz z Piotrem synem (27 ліпеня 1553 году)[7]; сынов… Сигирда (Хроніка літоўская і жамойцкая)[8]; nomine admodum reverendi in Christo patris Stanislai Zeckierth consultoris pro et superioris, ac omnium religiosorum patrum ordinis divi Basilii Magni conventus Vilnensis (20 кастрычніка 1753 году)[9]; Reverendissimi Dom. Mathiae von Zegierd Korn, Abbatis Grodnen. o. s. Basilii M. officialis generalis ac Consistorii Grodnen. Praesidis Vicariali, Maciey von Zegierd Korn, opat Grodzieński Z. S. B. W. namiestnik w rzeczach duchownych, metropolitalny officyał i konsystorza jeneralnego w w. x-ie Litewskim, prezydent (1798 год)[10].
Носьбіты
рэдагаваць- Мацей фон Зэгерд Корн — абат Гарадзенскага базылянскага манастыра
З XVI ст. прыдомкам Зэгерд карыстаўся літоўскі шляхецкі род Корнаў гербу Тры Каласы[11].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 599, 1313.
- ^ Schlaug W. Die altsächsischen Personennamen vor dem Jahre 1000. — Lund, 1962. S. 151.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 649.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 242.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 102.
- ^ ПСРЛ. Т. 32. — М., 1975. С. 63.
- ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 10. — Вильна, 1874. С. 305.
- ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 13. — Вильна, 1902. С. 72, 154.
- ^ Stekert A. Przydomki polskie, litewskie i rusińskie. — Kraków, 1897. S. 143.