Жан Батыст Жазэф Фур’е
Жан Баты́ст Жазэ́ф Фур’е́ (па-француску: Jean Baptiste Joseph Fourier; 21 сакавіка 1768, Асэр, Францыя — 16 траўня 1830, Парыж) — францускі матэматык і фізык, больш за ўсё вядомы за вынаходзтва шэрагаў Фур’е і іхняга прыкладаньня да задачаў цеплаабмену й вібрацыі. Пераўтварэньне Фур’е й закон Фур’е, якія таксама была названы ў ягоны гонар. Фур’е таксама звычайна прыпісваюць адкрыцьцё парніковага эфэкту[11].
Жан Батыст Жазэф Фур’е | |
Jean Baptiste Joseph Fourier | |
Дата нараджэньня | 21 сакавіка 1768[1][2][3][…] |
---|---|
Месца нараджэньня | |
Дата сьмерці | 16 траўня 1830[1][2][3][…] (62 гады) |
Месца сьмерці | |
Месца пахаваньня | |
Месца вучобы | |
Занятак | матэматык |
Навуковая сфэра | матэматыка, фізыка |
Месца працы | |
Вядомы як | вынаходнік шэрагаў Фур’е, пераўтварэньня Фур’е й закону Фур’е |
Сябра ў | Лёнданскае каралеўскае таварыства, Француская акадэмія[10], Швэдзкая каралеўская акадэмія навук, Француская акадэмія навук[8], Расейская акадэмія навук, Пруская акадэмія навук[d] і Парыская мэдычная акадэмія[d] |
Навуковы кіраўнік | Жазэф-Люі Лягранж[d][9] |
Вучні | Ёган Пэтэр Густаў Лёжэн Дырыхле[d] |
Узнагароды | |
Подпіс | |
Біяграфія
рэдагавацьФур’е нарадзіўся ў Асэры ў сям’і краўца. Жазэф застаўся сірацінай у васьмігадовым узросьце. Ён быў рэкамэндаваны Біскупствам Асэру на атрыманьне адукацыі ў Бэнвэніста ў манастыры Сьвятога Марка. Пасьля навучаньня Жазэф прасунуўся ў войска, дзе стаў вайсковым лектарам па матэматыцы. Ён прымаў актыўны ўдзел у ягоным ўласным раёне ў прасоўваньні францускай рэвалюцыі, за што быў узнагароджаны пасадай ў 1795 годзе ў Вышэйшай нармальнай школе, а пасьля пасадаў у катэдры Політэхнічнай школы.
Фур’е пайшоў з Напалеонам Банапартам у ягоную эгіпецкую экспэдыцыю ў 1798 годзе, за што быў пасьля прызначаны на пасаду губэрнатара Ніжняга Эгіпту й сакратаром Эгіпецкага інстытуту. Ён таксама напісаў некалькі матэматычных працаў для эгіпецкага інстытуту, які Напалеон стварыў у Каіры, з мэтай паслабленьня ангельскага ўплыву на Ўсходзе. Пасьля брытанскай перамогі й капітуляцыі французаў пад камандваньнем Жак-Франсуа дэ Мэну ў 1801 годзе, Фур’е вярнуўся ў Францыю, дзе быў прызначаны прэфэктам Ізэру. У гэтыя часы ён зрабіў свае экспэрымэнты на распаўсюд цяпла.
У 1806 годзе ён пакінуў пасаду ардынарнага прафэсара ў Політэхнічнай школе, таму што Напалеон адправіў яго ў Грэнобль. Ён быў заменены на Сымэона Пуасона. Фур’е пераехаў у Ангельшчыну ў 1816 годзе. Пазьней ён вярнуўся ў Францыю, а ў 1822 годзе яму ўдалося з дапамогай Жана Батыста Жазэфа Дэлямбра стаць сталым сакратаром Францускай акадэміі навук. У 1830 годзе ён быў абраны замежным чальцом Каралеўскай швэдзкай акадэміі навук.
Фур’е лічыў, што цела, загорнутае ў цёплую коўдру ёсьць вельмі карысна для здароўя. Ён памёр у 1830 годзе, калі ў гэтым стане ён спатыкнуўся й зваліўся зь лесьвіцы ў сваім доме[12]. Фур’е быў пахаваны ў Пэр-Ляшэз могілках у Парыжы, магіла ўпрыгожана эгіпецкім матывам, каб адлюстраваць ягонае становішча ў якасьці сакратара Каірскага інстытуту. Ягонае імя ёсьць адным з 72 імёнаў, напісаных на Эйфэлевай вежы.
Навуковыя дасягненьні
рэдагаваць- Даказаў тэарэму аб ліку сапраўдных каранёў альгебраічнага раўнаньня, якія ляжаць паміж дадзенымі межамі (Тэарэма Фур’е, 1796).
- Дасьледаваў, незалежна ад Ж. Мурайле, пытаньне аб умовах прыкладаньня распрацаванага Ісакам Ньютанам мэтаду колькаснага рашэньня раўнаньняў (1818).
- Манаграфіі «Аналітычная тэорыя цяпла», у якой быў дадзены вынік раўнаньня цеплаправоднасьці ў цьвёрдым целе, і распрацоўка мэтадаў ягонага інтэграваньня пры розных межавых умовах. Мэтад Фур’е складаўся ў прадстаўленьні функцый у выглядзе трыганамэтрычных шэрагаў Фур’е.
- Знайшоў формулу прадстаўленьня функцыі з дапамогай інтэграла, што гуляе важную ролю ў сучаснай матэматыцы.
- Даказаў, што ўсялякую адвольна накрэсленую лінію, складзеную з адрэзкаў дугаў розных крывых, можна ўявіць адзіным аналітычным выразам.
- У 1823 годзе незалежна ад Ганса Крыстыяна Эрстэда адкрыў тэрмаэлектрычны эфэкт, паказаўшы, што ён валодае ўласьцівасьцю супэрпазыцыі, стварыў тэрмаэлектрычны элемэнт.
Працы
рэдагаваць- Joseph Fourier Théorie analytique de la chaleur. — Paris: Firmin Didot Père et Fils, 1822.
- Joseph Fourier Annales de chimie et de physique. — 27. — Paris: Annales de chimie et de physique, 1824. — С. 236—281.
- Joseph Fourier Mémoire sur la température du globe terrestre et des espaces planétaires. — 7. — Paris: Mémoires de l'Académie des sciences de l'Institut de France, 1827. — С. 569—604.
- Joseph Fourier Mémoire sur la distinction des racines imaginaires, et sur l'application des théorèmes d'analyse algébrique aux équations transcendantes qui dépendent de la théorie de la chaleur. — 7. — Paris: Mémoires de l'Académie des sciences de l'Institut de France, 1827. — С. 605—624.
- Joseph Fourier Analyse des équations déterminées. — 10. — Firmin Didot frères, 1827. — С. 119—146.
- Joseph Fourier Remarques générales sur l'application du principe de l'analyse algébrique aux équations transcendantes. — 10. — Paris: Mémoires de l'Académie des sciences de l'Institut de France, 1827. — С. 119—146.
- Joseph Fourier Mémoire d'analyse sur le mouvement de la chaleur dans les fluides. — 12. — Paris: Mémoires de l'Académie des sciences de l'Institut de France, 1833. — С. 507—530.
- Joseph Fourier Rapport sur les tontines. — 5. — Paris: Mémoires de l'Académie des sciences de l'Institut de France, 1821. — С. 26—43.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б MacTutor History of Mathematics archive — 1994.
- ^ а б Jean-Baptiste Joseph Fourier // Энцыкляпэдыя Бракгаўза (ням.)
- ^ а б Jean Baptiste Joseph Fourier // Gran Enciclopèdia Catalana (кат.) — Grup Enciclopèdia, 1968.
- ^ Фурье Жан Батист Жозеф // Большая советская энциклопедия (рас.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.
- ^ Deutsche Nationalbibliothek Record #118684310 // Gemeinsame Normdatei (ням.) — 2012—2016.
- ^ Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (фр.): плятформа адкрытых зьвестак — 2011.
- ^ Moiroux J. Le cimetière du Père-Lachaise (фр.) — Paris: 1908. — P. 162.
- ^ а б в MacTutor History of Mathematics archive — 1994.
- ^ а б Матэматычная генеалогія (анг.) — 1997.
- ^ Joseph Fourier // Académie française (фр.)
- ^ Cowie, J. (2007). «Climate Change: Biological and Human Aspects». Cambridge University Press. p. 3. ISBN 978-0-521-69619-7
- ^ «Fourier, Joseph (1768—1830)». Science World Wolfram.
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць- Joseph Fourier. MacTutor History of Mathematics archive, University of St Andrews
- Fourier, J. B. J., 1824, Remarques Générales Sur Les Températures Du Globe Terrestre Et Des Espaces Planétaires., in Annales de Chimie et de Physique, Vol. 27, pp. 136—167 — translation by Burgess (1837).
- Fourier 1827: MEMOIRE sur les températures du globe terrestre et des espaces planétaires
- Joseph Fourier and the Vuvuzela на MathsBank.co.uk
- Joseph Fourier на Mathematics Genealogy Project
- Joseph Fourier — Œuvres complètes, tome 2. Gallica-Math