Гутар
Гутар (Гудэр, Кудэр, Кутар) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Гутар лац. Gutar / Hutar | |
| Guther | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Guta + Heri |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Гудэр, Кудэр, Кутар |
| Зьвязаныя імёны | Herrguth |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Гутар» | |
Паходжаньне
рэдагавацьГудэр, Гутэр, Гутар, Кутэр або Кудэр (Guder, Guther, Guter, Gutthar, Kutter, Kuder) і Гергут (Herrguth) — імёны германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -гуд- (-год-, -гут-) (імёны ліцьвінаў Готарт, Гудман, Саўгут; германскія імёны Gotard, Gudman, Savegot) паходзіць ад гоцкага guþs 'Бог', gôþs 'добры, старанны, пабожны' або *guts 'гот'[2], а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis[3], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus[4], германскага heru 'меч'[5].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Guter[6].
У Прусіі бытавала імя Кудэр: Kwder (1395 год)[7]. У 1624 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Johannes Cuderus, Lanckheimensis Borussus, у 1646 годзе — Georgius Cuderus, Cumeinensis Borussus[8].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Мартынъ Юревичъ Кутар… Гуторъ Рогачевъски (1565 год)[9]; люди добрыи… Гуторъ Грыгорьевичъ (13 красавіка 1537 году)[10]; Jan Guderewicz (9 лютага 1791 году)[11].
Носьбіты
рэдагаваць- Мартын Юр’евіч Кутар — лідзкі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1565 году
- Іван Гутар — жыхар вёскі Купіску (Наваградзкае ваяводзтва), які ўпамінаецца ў 1774 годзе[12]
- Васіль Гутар — жыхары вёскі Дзярэўні (каля Крайску, Менскае ваяводзтва), які ўпамінаецца ў 1775 годзе[13]
Гутаровічы (Gutorowicz, Hutorowicz) гербу Гутар і Гутэровічы (Guterowicz) — літоўскія шляхецкія роды зь Вільні і Віленскага павету[14].
Кудэровічы (Kuderowicz) — літоўскі шляхецкі род з Аранаў[15].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 662, 771.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 134.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 75.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 49.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 279, 477.
- ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 193, 370.
- ^ Археографический сборник документов: относящихся к истории Северо-Западной Руси. Т. 2. — Вильна, 1867. С. 13.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 486.
- ^ Яўген Анішчанка, Куписк Кустора инвентарь в Новорудском воеводстве, Архіў гісторыка Анішчанкі, 21 лютага 2016 г.
- ^ Яўген Анішчанка, Крайск инвентарь 1775 г. в Минском воеводстве, Архіў гісторыка Анішчанкі, 14 лютага 2018 г.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 514.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 326.