Гайдэль
Гайдэль (Гайдзель, Гайдзіл), Гейтыла (Гейдэль) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Гайдэль лац. Gajdel / Hajdel | |
| Gaidel | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Gaido + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Гейтыла, Гайдзель, Гайдзіл, Гейдэль |
| Вытворныя формы | Гедзель |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Гайдэль» | |
Паходжаньне
рэдагавацьГайдул або Гайтыл, пазьней Гайдэла, Гайдэль або Гайтэль (Gaidulus[1], Geitill[2], Gaedello[3], Gaidel, Geidel, Geitel) — імя германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова -гайд- (-гайт-, -гейт-) (імёны ліцьвінаў Гейдар, Гейтарт, Гайдэман; германскія імёны Geiter, Gaiterda, Geidemann) паходзіць ад германскага gaid 'рагаціна, дзіда'[5].
У Прусіі бытавала імя Гейдэль (Гейдыл): Geidel / Geydil (1407 год)[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Gojdził (1545 год)[7]; отъ границы бояръ Кгейтиловичовъ (1554 год)[8]; Marczin Goidzieliewic (1558 год)[9]; s Piotręm Goydelęm (12 кастрычніка 1561 году)[10]; do Gajdela (30 сьнежня 1608 году)[11]; Gaydela… Gaydelewicz (1671—1681 гады)[12]; Gaydele… Gaydziele (1744 год)[13].
Носьбіты
рэдагаваць- Крыштап Гайдэлевіч — жыхар Вільні, які ўпамінаецца ў 1679 годзе[14]
- Казімер Гейдэль (Gejdel) — уладальнік гаспадаркі ў Яданцах каля Падбярэзьзя на 1931 год[15]
Гайдэлі або Гайдзелі (Gajdel, Gajdziel) — прыгонныя зь вёсак Баяраў, Дзедзішкаў, Лабунцаў і Новікаў (каля Даўгелішкаў), якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[16].
Назву Гайдэлішкі маюць вёскі на гістарычнай Браслаўшчыне.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Bruckner W. Die Sprache der Langobarden. — Strassburg, 1895. S. 251.
- ^ Lind E. H. Norsk-isländska dopnamn ock fingerade namn från medeltiden. — Uppsala, 1915. S. 324.
- ^ Morlicchio E. Onomastica germanica in Italia meridionale // Dictionnaire historique des noms de famille romans. — Tübingen, 1990. P. 118.
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 196.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 97.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 31.
- ^ Słownik historycznych nazw osobowych Białostocczyzny (XV—XVII w.). T. 1: A—O. — Białystok, 1997. S. 98.
- ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 8. — Вильна, 1870. С. 39.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 6.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 579.
- ^ Lebedys J. Lietuvių kalba XVII—XVIII a. viešajame gyvenime. — Vilnius, 1976. P. 27.
- ^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 139.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Frejlich K. Pod przysądem horodnictwa wileńskiego. O jurydyce i jej mieszkańcach w XVII wieku. — Toruń, 2022. S. 173, 209.
- ^ Ryszard Sys, Właściciele gospodarstw rolnych w woj. wileńskim w latach 1928—1939, publikacje «Pisarza hipotecznego zawarte w Dzienniku Województwa Wileńskiego za lata 1928—1939»
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 107, 116, 215.