Віталь Лісаковіч

беларускі футбаліст

Віталь Лісаковіч (нарадзіўся 8 лютага 1998 году) — беларускі футбаліст, нападнік расейскага клюбу «Балтыка», дзе гуляе на правах арэнды. Правы на гульца належаць расейскаму клюбу «Рубін».

Віталь Лісаковіч
Пэрсанальная інфармацыя
Нарадзіўся 8 лютага 1998(1998-02-08)[1][2] (26 гадоў)
Рост 179 см
Вага 73 кг[4]
Пазыцыя нападнік
Клюбная інфармацыя
Клюб Балтыка (у арэндзе з клюбу «Рубін Казань»)
Нумар 88
Клюбы
Гады Клюб Гульні (галы)¹
2016—2020 Шахцёр Салігорск 47 (16)
2019 Рудэш Загрэб 14 (4)
2019 Вараждзін[d] 11 (1)
2020—2021 Лякаматыў Масква 41 (4)
2022—4 Рубін Казань 42 (14)
2024—4 Балтыка
Зборныя
2016—2018 Беларусь (да 21) 6 (1)
2019—4 Беларусь 21 (5)

¹ Колькасьць гульняў і галоў за прафэсійны клюб лічыцца толькі
для нацыянальнай лігі, адкарэктавана на
26 жніўня 2023.
² Колькасьць гульняў і галоў за нацыянальную зборную
ў афіцыйных матчах, адкарэктавана на
9 верасьня 2023.

Кар’ера рэдагаваць

Клюбная рэдагаваць

Выхаванец узьдзенскага футболу, у 2011 годзе трапіў у салігорскі «Шахцёр». У сэзоне 2014 году быў заяўлены за ўзьдзенскі клюб Другой лігі «Беліта-Вітэкс», аднак гэтак і не згуляў за яго, вярнуўшыся ў дубль салігорскага «Шахцёру». Разглядаўся як асноўны гулец дублю, але ў пачатку 2015 году атрымаў траўму ў матчы за юнацкую зборную, празь якую прапусьціў большую частку сэзону. Перад сэзонам 2016 году стаў трэнавацца разам з асноўнай камандай «Шахцёра». 15 сакавіка 2016 году дэбютаваў за клюб у афіцыйным матчы, выйшаўшы на замену ў матчы за Супэркубак Беларусі супраць барысаўскага БАТЭ (1:2). Пазьней стаў трывала зьяўляцца ў асноўнай камандзе салігорцаў, нярэдка ў стартавым складзе. 29 красавіка 2016 году зарабіў свой першы гол у Найвышэйшай лізе, ужо праз хвіліну пасьля выхаду на зьмену, улучыўшы мяч у браму наваполацкага «Нафтану». У траўні 2016 году атрымаў чарговае пашкоджаньне, вярнуўшы ў табар толькі ў верасьні. Пачатак сезону 2017 году прапусьціў праз траўмы, але ўжо ў траўні замацаваўся ў пачатковым складзе салігорцаў. У верасьні праз траўмы страціў месца ў аснове, стаўшы толькі зрэдку выходзіць на зьмены. Усяго ў сэзоне 2017 году паклаў на свой рахунак 8 галоў (6 у чэмпіянаце Беларсі і 2 у Кубку).

У студзені 2018 году аддадзены ў арэнду загрэбскаму «Дынама» да канца сэзону 2017—2018 гадоў[5]. У чэрвені 2018 году вярнуўся ў «Шахцёр» з арэнды[6]. У студзені 2019 году аддадзены ў арэнду харвацкаму клюбу «Рудэш» да 30 чэрвеня 2019 году[7]. У ліпені 2019 году аддадзены ў арэнду харвацкаму клюбу «Вараждзін» да 30 чэрвеня 2020 году[8].

У лютым 2020 году арэнда датэрмінова была скасаваная, і нападнік вярнуўся ў «Шахцёр»[9], дзе ў першай палове 2020 году быў асноўным нападнікам. У жніўні 2020 году перайшоў у маскавіцкі «Лякаматыў»[10]. Часта зьяўляўся ў аснове чыгуначнікаў, аднак ня меў трывалага месца ў стартавым складзе. Нярэдка выходзіў на замену. У студзені 2022 году стаў гульцом казанскага «Рубіна», падпісаўшы кантракт на 3,5 гады[11]. Паводле вынікаў сэзону 2021—2022 гадоў «Рубін» страціў месца ў Прэм’ер-лізе, аднак Віталь застаўся ў камандзе і на наступны сэзон дапамог ёй вярнуцца ў элітны дывізіён. У сэзоне 2023—2024 гадоў быў выцесьнены зь першага складу, пасьл чаго ў студзені 2024 году быў накіраваны ў арэнду ў калінінградзкую «Балтыку»[12].

Міжнародная рэдагаваць

Выступаў за юнацкую зборную ў кваліфікацыйным раўндзе чэмпіянату Эўропы ўвосень 2014 году. 26 сакавіка 2016 году дэбютаваў у складзе моладзевай зборнай Беларусі ў таварыскім матчы супраць зборнай Польшчы. 10 кастрычніка 2019 году дэбютаваў у нацыянальнай зборнай Беларусі ў адборачным матчы чэмпіянату Эўропы супраць зборнай Эстоніі, выйшаўшы на замену ў канцы сустрэчы.

Дасягненьні рэдагаваць

«Шахцёр»:

«Лякаматыў»:

Статыстыка рэдагаваць

Клюб Сэзон Чэмпіянат
Дывізіён Матчы Галы
Шахцёр Салігорск 2016 Найвышэйшая ліга 11 1
2017 Найвышэйшая ліга 16 6
2018 Найвышэйшая ліга 2 0
2020 Найвышэйшая ліга 18 9

Крыніцы рэдагаваць

Вонкавыя спасылкі рэдагаваць