Войшывід
Войшывід, Войшвід (Вэйшвід) — мужчынскае імя.
| Войшывід лац. Vojšyvid | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Woyscha + Wid Wiso + Wid |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Вэйшвід |
| Вытворныя формы | Вісьвіда |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Войшывід» | |
Паходжаньне
рэдагавацьІменная аснова -войш- (імёны ліцьвінаў Вайшыла, Войшымунд, Войсяд; германскія імёны Vuisilo, Vuisimundo, Vuisadus) паходзіць ад гоцкага і бургундзкага waiþs 'паляваньне', гоцкага waiþja 'паляўнічы'[1] або ад асновы -віс- (-віз-, -веш-)[2][3] (пазьнейшай -вайс-[4]), а аснова -від- (імёны ліцьвінаў Відмунд, Мельвід, Торвід; германскія імёны Widmund, Melvid, Torvid) — ад гоцкага wida 'повязь, злучэньне, моцнасьць' або ад гоцкага і германскага widus 'дрэва'[1]. Такім парадкам, імя Войшвід азначае «моцны на паляваньні»[5]. Адзначалася старажытнае германскае імя Wisvida[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Wayswidendorff (Паведамленьні аб літоўскіх дарогах)[7]; Woyschiwid cum filio Radiwilo (18 студзеня 1401 году)[8]; земли пустовскихъ… Воишвидовшчину (3 жніўня 1522 году)[9]; Мацко Войшивидович (да 1525 году)[10]; Андреи Воишвидович[11], Анъдриян Воишвидовичъ[12], Анъдриян Воишвидович[13] (1528 год); боярина вилькомирского Юря Вишъвидовича (25 верасьня 1536 году)[14]; Воишвид Ябутович… Януш Воишвидович (1537—1538 гады)[15]; na pole Wejswidowskie (1784 год)[16].
Носьбіты
рэдагаваць- Войшывід — літоўскі баярын, які засьведчыў акт Віленска-Радамскай уніі
- Андрэй Войшвідавіч — вількамірскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
- Андрыян Войшвідавіч — упіцкі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска ВКЛ 1528 году
- Андрыян Войшвідавіч — вялёнскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска ВКЛ 1528 году
У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпаміналіся маёнтак Войсьвідзішкі (Войсвидишки) у Вількамірскім павеце, засьценак Вайсьвіды (Войсвиды) каля Шаўляў і маёнтак Войшвідава (Войшвидово) у Ковенскім павеце[17].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ а б Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 101, 102.
- ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 3, 1964. P. 167.
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 2006. S. 522.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 21.
- ^ Schonfeld M. Wörterbuch der altgermanischen personen-und völkernamen. — Heidelberg, 1911. S. 268.
- ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 685.
- ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 38.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 11 (1518—1523). — Vilnius, 1997. P. 109.
- ^ Документы Московского архива Министерства юстиции. Т. 1. — М., 1897. С. 69.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 73.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 100.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 161.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 19 (1535—1537). — Vilnius, 2009. P. 231.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 31, 201.
- ^ Vyskupo Ignoto Jokūbo Masalskio Kauno dekanato vizitacija 1782 m. — Vilnius, 2001. P. 590.
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 165, 167.
Літаратура
рэдагаваць- Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. Аўтарскае выданне. — Менск, 2019. — 459 с. — (сьціслая вэрсія кнігі: Вытокі Вялікае Літвы. — Менск, 2021. — 89 с.)