Бяляеўка (Гомельская вобласьць)
Бяля́еўка[1] — вёска ў Чачэрскім раёне Гомельскай вобласьці Беларусі. Уваходзіць у склад Залескага сельсавету. Насельніцтва 404 чал. (2004). Знаходзіцца за 9 км на паўночны ўсход ад места Чачэрск, за 44 км ад чыгуначнай станцыі Буда-Кашалёўская (лінія Гомель — Жлобін), за 75 км ад Гомелю.
| Бяляеўка | |
| Першыя згадкі: | XVIII ст. |
| Вобласьць: | Гомельская |
| Раён: | Чачэрскі |
| Сельсавет: | Залескі |
| Насельніцтва: | 404 чал. (2004) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 2339 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 52°57′44.6″ пн. ш. 31°1′7.3″ у. д. / 52.962389° пн. ш. 31.018694° у. д.Каардынаты: 52°57′44.6″ пн. ш. 31°1′7.3″ у. д. / 52.962389° пн. ш. 31.018694° у. д. |
Бяляеўка на мапе Беларусі   Бяляеўка | |
На ўсходняй ускраіне пачынаецца і празь вёску цячэ рака Бяляеўка (прыток ракі Сож).
Гісторыя
рэдагавацьВыяўленыя археолягамі курганны могільнік (28 насыпаў, за 1,5 км на паўночны захад ад вёскі) і стаянка эпохі мэзаліту (за 3 км на поўнач ад вёскі) сьведчаць пра засяленьне гэтых месцаў з даўніх часоў. Паводле пісьмовых крыніц вядомая з XVIII стагодзьдзя як паселішча ў Рэчыцкім павеце Менскага ваяводзтва Вялікага Княства Літоўскага. У 1765 працаваў млын.
Пасьля першага падзела Рэчы Паспалітай (1772) у складзе Расейскай імпэрыі. Паводле рэвізійных матэрыялаў 1859 году ў валоданьні графа Чарнышова-Круглікава. У 1871 жыхары захапілі 500 дзесяцін абшарніцкага лесу, пра што граф І. І. Чарнышоў-Круглікаў паведамляў міністру ўнутраных справаў. З 1880 дзейнічала хлебазапасная крама. Паводле перапісу 1897 году дзейнічалі школа граматы, хлебазапасная крама, гамарня, у Пакоцкай воласьці Гомельскага павету Магілёўскай губэрні. У 1909 годзе 787 дзесяцін зямлі, школа, млын.
У 1926 годзе працавала паштовае аддзяленьне. З 8 сьнежня 1926 году да 1987 году цэнтар Бяляеўскага сельсавету Чачэрскага, з 25 сьнежня 1962 году Буда-Кашалёўскага, з 6 студзеня 1965 году Чачэрскага раёнаў Гомельскай (да 26 ліпеня 1930 году) акругі, з 20 лютага 1938 году Гомельскай вобласьці. У 1930 арганізаваны калгас «Ленінскі шлях», працавалі кузьня і сталярная майстэрня. У часе Вялікай Айчыннай вайны нямецкія войскі ў красавіку 1943 забілі 18 жыхароў, а 26—27 лістапада 1943 спалілі 175 двароў і забілі 4 жыхары. 38 жыхароў былі вывезеныя ў Нямеччыну на прымусовыя працы. 101 жыхар загінуў на фронце. У 1970 цэнтар саўгаса «Бяляеўскі». Разьмешчаны 9-гадовая школа, Дом культуры, бібліятэка, фэльчарска-акушэрскі пункт, аддзяленьне сувязі.
Насельніцтва
рэдагаваць- XVIII стагодзьдзе: 1765 — 24 гаспадаркі
- XIX стагодзьдзе: 1897 — 87 двароў, 664 жыхары (паводле перапісу)
- XX стагодзьдзе: 1909 — 99 двароў, 756 жыхароў; 1926 — 172 двары, 951 жыхар; 1940 — 180 двароў; 1959 — 814 жыхароў (паводле перапісу); 1970 — 205 двароў, 801 жыхар
- XXI стагодзьдзе: 2004 — 181 гаспадарка, 404 жыхары[2]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гомельская вобласць: нарматыўны даведнік / Н. А. Багамольнікава і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2006. — 382 с. ISBN 985-458-131-4. (pdf)
- ^ Гарады і вёскі Беларусі. Энцыкл. Т. 1. Кн. 1. — Менск, 2004.
Літаратура
рэдагаваць- Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 1, кн. 1. Гомельская вобласць / С.В. Марцэлеў; рэдкал.: Г.П. Пашкоў (гал. рэд.) [і інш.]. — Менск: БелЭн, 2004. — 632 с.: іл. ISBN 985-11-0303-9.