Брацкая царква Сьвятога Мікалая (Берасьце)
Помнік гісторыі | |
Царква Сьвятога Мікалая
| |
Царква Сьвятога Мікалая
| |
Краіна | Беларусь |
Места | Берасьце |
Каардынаты | 52°05′52.2″ пн. ш. 23°41′21.82″ у. д. / 52.097833° пн. ш. 23.6893944° у. д.Каардынаты: 52°05′52.2″ пн. ш. 23°41′21.82″ у. д. / 52.097833° пн. ш. 23.6893944° у. д. |
Канфэсія | Беларускі экзархат і праваслаўе |
Эпархія | Берасьцейская і Кобрынская япархія |
Архітэктурны стыль | псэўдарускі стыль[d] і расейска-бізантыйскі стыль[d] |
Статус | Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь |
Сайт | stnikolas.hram.by |
Царква Сьвятога Мікалая | |
Царква Сьвятога Мікалая на Вікісховішчы |
Брацкая царква Сьвятога Мікалая — помнік гісторыі пачатку XX стагодзьдзя (мураўёўка) у Берасьці. Знаходзіцца на гістарычнай Мільённай вуліцы[a], на рагу з вуліцай Адама Міцкевіча. Дзее. Твор архітэктуры расейскай эклектыкі. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.
Гісторыя
рэдагавацьДраўляную царкву Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы) у Берасьці збудавалі ў 1880-я гады. Гэты будынак згарэў у час вялікага пажару 4 траўня 1895 году. На яе месцы ў 1896 годзе збудавалі новую драўляную царкву.
У 1904—1906 гадох на месцы драўлянай збудавалі мураваную царкву. Будаваньне вялося на ахвяраваньні маракоў і афіцэраў — удзельнікаў расейска-японскай вайны, якія лічылі Сьвяціцеля Мікалая сваім апекуном, і на сродкі брацтва ў гонар Сьвяціцеля Мікалая і Апанаса Берасьцейскага. З гэтай прычыны царква атрымала неафіцыйны дадатак у назьве — Брацкая.
Па Другой сусьветнай вайны ў будынку разьмяшчалася сховішча Дзяржаўнага архіву Берасьцейскай вобласьці. У 1996 годзе перададзены Беларускаму экзархату Маскоўскага патрыярхату будынак царквы адрамантавалі.
Архітэктура
рэдагавацьПрыклад маскоўска-яраслаўскага кірунку эклектычнай царкоўнай архітэктуры Расейскай імпэрыі. Гэта крыжова-купальны храм, у падоўжана-восевай аб’ёмна-прасторавай кампазыцыі якога дамінуе 8-гранная званіца з адкрытым верхнім ярусам-звонам, завершаным высокім шатром з купалам-цыбулінай. Званіца злучаецца з цэнтральным 2-ярусным аб’ёмам працяглай трапезнай, падзеленай радамі аркавых аконных праёмаў на 2 ярусы. Кубападобны аб’ём сяродкрыжжа завяршаецца 5 купаламі-цыбулінамі. З усходняга боку да цэнтральнага аб’ёму далучаецца 5-гранная апсыда з бакавымі рызьніцамі. Галоўны ўваход падкрэсьліваецца манумэнтальнай паперцю ў выглядзе 3-пралётных аркатураў і з высокім 2-гранным шчытом на магутных слупах. Аналягічны выгляд, але ў меншым маштабе, маюць кутнія ўваходы цэнтральнага аб’ёму. Рознавялікія аркавыя аконныя праёмы дэкаруюцца роўнічнымі ліштвамі, філёнгамі. У дэкоры выкарыстоўваюцца формы дойлідзтва Маскоўскай дзяржавы: какошнікі, кілепадобныя аркі, філёнгавыя лапаткі, квадратныя разеткі, бочкападобныя фігурныя калёнкі, зубчастыя фрызы.
Усярэдзіне скляпеньні пакрываюцца росьпісам. Апсыда вылучаецца 3-ярусным драўляным іканастасам. У царкве захоўваюцца абраз Міколы Цудатворцы (у алтары), мошчы Апанаса Філіповіча. Сярод сакральных рэліктаў — частка дрэва Крыжа Жыватворнага Гасподня, на якім укрыжавалі Хрыста, мошчаў сьвяціцеля і цудатворцы чарнігаўскага Феадосія ды іншыя. Асабліва шануецца Сьвятое Ўкрыжаваньне з часткай каменю з Галготы[1].
Галерэя
рэдагавацьГістарычныя здымкі
рэдагаваць-
1908 г.
-
1915 г.
-
1915 г.
-
1915 г.
-
1915 г.
-
1915 г.
-
1915 г.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1915—1918 гг.
-
1916 г.
-
1916 г.
-
1916 г.
-
1916 г.
-
1916 г.
-
1916 г.
-
1916—1918 г.
-
1916—1918 гг.
-
1917 г.
-
1917 г.
-
сьнежань 1917 г.
-
сьнежань 1917 г.
-
1918 г.
-
1918 г.
-
1918—1939 гг.
-
1920 г.
-
1921—1939 гг.
-
1926—1937 гг.
-
1929 г.
-
1931 г.
-
1935 г.
-
1936 г.
-
сьнежань 1936 г.
-
сьнежань 1936 г.
-
1937 г.
-
1941 г.
-
1941 г.
-
1941—1943 гг.
-
1941—1943 гг.
-
1941—1944 гг.
-
1941—1944 гг.
-
1941—1944 гг.
-
1942 г.
-
1942 г.
-
25 жніўня 1943 г.
Сучасныя здымкі
рэдагаваць-
Агульны выгляд
-
Галоўны фасад
-
Бакавы фасад
-
Выгляд уначы
Заўвагі
рэдагаваць- ^ Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Савецкая, 10
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.
Літаратура
рэдагаваць- Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.— 653 с.: іл. ISBN 978-985-11-0389-4.
Вонкавыя спасылкі
рэдагавацьАб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр 113Г000021 |