Бельскі павет (Падляскае ваяводзтва)
Бельскі павет (па-польску: Powiat bielski) — павет у Падляскім ваяводзтве Польшчы. Створаны ў 1998 року ў выніку тэрытарыяльна-адміністрацыйнай рэформы. Адміністрацыйны цэнтар — горад Бельск-Падляскі. Акрамя яго, у складзе павету знаходзіцца яшчэ адно места — Бранск.
| Бельскі павет | |
| Powiat bielski | |
_COA.svg) | _flag.svg) Сьцяг |
| Агульныя зьвесткі | |
|---|---|
| Краіна | Польшча |
| Статус | павет |
| Уваходзіць у | Падляскае ваяводзтва |
| Адміністрацыйны цэнтар | Бельск-Падляскі |
| Найбуйнейшыя гарады | Бранск |
| Стараста | Славамір Юры Снарскі |
| Афіцыйныя мовы | польская |
| Мовы ва ўжытку | польская, падляская |
| Насельніцтва (2014) | ▼57 399[1] |
| Шчыльнасьць | 41,48 чал./км² |
| Плошча | 1385,2 км² |
| Месцазнаходжаньне Бельскага павету | |
_map.svg)
| |
| Мэдыя-зьвесткі | |
| Часавы пас | UTC+1 |
| Летні час | UTC+2 |
| Скарачэньне | CET |
| Тэлефонны код | +48 85 |
| Паштовыя індэксы | 17-100 |
| Код аўтам. нумароў | BBI |
| Афіцыйны сайт | |
 Дадатковыя мультымэдыйныя матэрыялы | |
На поўдні Бельскі павет мяжуе зь Сямяціцкім паветам, на захадзе — зь Высокамазавецкім, на поўначы — зь Беластоцкі, а на ўсходзе — з Гайнаўскі паветам.
Гісторыя
рэдагавацьБельск зьяўляўся цэнтральным пунктам для станаўленьня будучага Бельскага павету. Першыя згадкі пра бельскае гарадзішча адносяцца да XIII ст., калі гэтыя землі падлягалі Галіцка-Валынскаму княству. Першапачаткова адміністрацыйным цэнтрам было Берасьце, але ў XIII ст. больш значны ўплыў на будучыя землі Бельскага павету аказваў Дарагічын. Праўдападобна каля 1320 году бельская земля ўпершыню трапляе ў склад ВКЛ, але на працягу XIV ст. неаднаразова апынялася ў руках мазавецкіх князёў. Фінальна бельская земля адыйшла да князя Вітаўта каля 1405 г. і з 1413 г. у складзе дарагічынскай зямлі ўваходзіла ў Троцкае ваяводзтва. Яшчэ з канца XIV ст. абшар сёньняшняга Бельскага павету (асабліва ягоная заходняя частка) засяляўся дробнай шляхтай мазавецкай, а абшар у навакольлі Бельску ды на ўсход ад яго з канца XV ст. і асабліва ў XVI ст. засяляўся мужыкамі з раёну Дарагічына і Берасьця, а таксама баярамі зь Літвы. Прыватная ўласнасьць земляў на захадзе сёньняшняга павету і вялікакняская (а з 1569 г. каралеўская) утрымалася да канца XIX ст. Бельская земля ўвайшла ў 1513 г. у склад Падляскага ваяводзтва і зь ім у выніку Люблінскай уніі была ўключаная ў 1569 г. у склад Кароны Каралеўства Польскага. Пасьля падзелаў Рэчы Паспалітай абшар сёньняшняга павету апынуўся пад уладаньнем Каралеўства Прусіі, а пасьля Тыльзыцкага пагадненьня 1807 г. адышоў у склад Беластоцкай вобласьці Расейскай імпэрыі. З 1842 г. у складзе Гарадзенскай губэрні. Пасьля Першай сусьветнай вайны па рашэньні польскай Рады міністраў быў створаны Бельскі павет у складзе Беластоцкага ваяводзтва. Ахопліваў ён сабою таксама абшары сёньняшніх Гайнаўскага і Сямяціцкага паветаў. Быў зьліквідаваны 14 студзеня 1940 г. і падзелены на Бельскі, Бранскі, Цеханавецкі, Кляшчэляўскі і Сямяціцкі раёны. Пасьля Другой сусьветнай вайны ў 1952 г. з даваеннага Бельскага павету быў адлучаны новаствораны Сямяціцкі павет, а ў 1953 г. Гайнаўскі. Бельскі павет быў ліквідаваны на аснове адміністрацыйнай рэформы ў 1973 г. і адноўлены ў 1998 г.[2].
Асобы
рэдагаваць- Міхаіл Рукевіч (1794— 1841) — удзельнік дваранскага рэвалюцыйнага руху пачатку XIX стагодзьдзя, ініцыятар стварэньня «Таварыства вайсковых сяброў»
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Ludność. Stan i struktura ludności oraz ruch naturalny w przekroju terytorialnym w 2014 r. Stanu w dniu 30 VI 2014 (пол.). Główny Urząd Statystyczny. Праверана 3 чэрвеня 2015 г.
- ^ Zbigniew Romaniuk Zarys historii powiatu bielskiego (пол.). Powiat bielski. Праверана 3 чэрвеня 2015 г.