Барыс Цітовіч
Бары́с Бары́савіч Ціто́віч (28 чэрвеня 1948, Коркіна, Расея - 20 кастрычніка 2021, Забродзьдзе Вялейскі раён[1]) — беларускі мастак.
Барыс Цітовіч | |
| Дата нараджэньня | 28 чэрвеня 1948 |
|---|---|
| Месца нараджэньня | |
| Дата сьмерці | 20 кастрычніка 2021 (73 гады) |
| Месца сьмерці | |
| Месца вучобы | |
| Занятак | маляр |
| Месца працы | |
| Сябра ў | Беларускі саюз мастакоў |
| Жанры | кніжная ілюстрацыя[d], іканапіс[d] і скульптура |
| Узнагароды |  |
Жыцьцяпіс
рэдагавацьСкончыў Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут (1972). Працаваў у станковай і кніжнай графіцы, манумэнтальным жывапісе, іканапісе і скульптуры. Сябра Беларускага саюза мастакоў з 1979 году[2].
Зьяўляўся галоўным мастаком музэйнага комплексу «Дудуткі»[3]. Зь ліпеня 2005 году працаваў навуковым супрацоўнікам Вялейскага краязнаўчага музэю па стварэньні мэмарыяльнага комплексу, прысьвечанага падзеям Першай сусьветнай вайны ў вёсцы Забродзьдзе Нарачанскага сельсавету Вялейскага раёну[3].
Вёў адукацыйную работу з моладзьдзю ў Вялейскім краязнаўчым музэі[4].
Апошнія гады жыў ў вёсцы Забродзьдзе на Вялейшчыне.
Творчасьць
рэдагавацьАўтар ілюстрацый да кніг «Людзі на балоце», «Подых навальніцы» (абедзьве 1973), «Завеі, сьнежань» (1978) Івана Мележа, «Дзве аповесці» Віктара Казько (1977), «Пушча» Віктара Карамазава (1979), «Марат Казей» Петруся Броўкі (1980), зборнік вершаў і паэм «Песьня свабоды» Янкі Купалы (1982) на малдаўскай мове, «Летуценьнік», «Смутак белых начэй» абедзьве (1985) Івана Навуменкі, «Ля крыніцы: Аповесьці» Янкі Брыля (1986), «Зэніт» Івана Шамякіна (1987) і інш.; графічных сэрый «Памяці Брэста» (1975), «Поры года» (1978), «Салдацкім удовам прысьвячаецца» (1981), «Мае аднавяскоўцы» (1982), «Сялянскі накцюрн» (1983), «Тыя, хто перанёс вайну» (1985), «Хроніка з нататкамі на палях» (1986), сэрыі помнікаў ахвяр 1-й і 2-й сусьветных войнаў у Вялейскім раёне Мінскай вобласьці, росьпісу Сьвята-Ціханаўскай царквы ў Вялейцы[4], абразоў, мэмарыяльнай капліцы ў вёсцы Забродзьдзе Вялейскага раёну.
Адзін са стваральнікаў (разам з жонкай Валянцінай) і мастак-пастаноўшчык (з 1975) Нарачанскага ўзорнага дзіцячага тэатру Ялінка ў вёсцы Нароч Вялейскага раёну.
Узнагароды
рэдагаваць- Ляўрэат прэміі «За духоўнае адраджэньне»,
- кавалер ордэна Скарыны
Сям’я
рэдагавацьБацька скульптара і калекцыянэра Данілы Цітовіча[5].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Памёр заснавальнік музэю Першай сусьветнай у Забродзьдзі, на Вялейшчыне, мастак Барыс Цітовіч, Рэгіянальная газета, 20-10-2021
- ^ Беларускія мастакі// Беларускі саюз мастакоў
- ^ а б Вілейскі краязнаўчы музей
- ^ а б Лекцыю аб іканаграфіі правядзе Барыс Цітовіч // «Рэгіянальная газета»
- ^ https://web.archive.org/web/20160409043659/http://www.rh.by/by/108/250/2736/ Цітовіч Даніла // «Рэгіянальная газета»
Літаратура
рэдагаваць- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2003. — Т. 17: Хвінявічы — Шчытні. — 512 с. — ISBN 985-11-0279-2