Нарач (Вялейскі раён)
На́рач[1] — вёска ў Вялейскім раёне Менскай вобласьці. Нарач уваходзіць у склад і зьяўляецца цэнтрам Нарачанскага сельсавету.
Нарач | |
трансьліт. Narač | |
Краіна: | Беларусь |
Вобласьць: | Менская |
Раён: | Вялейскі |
Сельсавет: | Нарачанскі |
Вышыня: | 156 м н. у. м. |
Насельніцтва: | 802 чал. (2010) |
Часавы пас: | UTC+3 |
Тэлефонны код: | +375 1771 |
Паштовы індэкс: | 222418 |
Нумарны знак: | 5 |
Геаграфічныя каардынаты: | 54°33′43.99″ пн. ш. 26°44′11.00″ у. д. / 54.5622194° пн. ш. 26.7363889° у. д.Каардынаты: 54°33′43.99″ пн. ш. 26°44′11.00″ у. д. / 54.5622194° пн. ш. 26.7363889° у. д. |
± Нарач | |
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы |
Гісторыя
рэдагавацьУ міжваенны час вёска знаходзілася ў складзе Польскай Рэспублікі, Віленскага ваяводства, Вілейскaга паветa, у Іскай гміне, пазней у складзе гміны Войстам [2][3][4][5].
Насельніцтва
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu) С. 161
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
- ^ https://web.archive.org/web/20220427214757/https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf
- ^ https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
- ^ Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100.
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 62.
- ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 83.
- ^ http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_VI/914
Літаратура
рэдагаваць- Narocz, wieś, powiat wilejski, gmina Iża // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VI: Malczyce — Netreba. — Warszawa, 1885. — S. 914