Бабоўе (Віцебская вобласьць)

Бабо́ўе[1]вёска ў Шаркоўшчынскім раёне Віцебскай вобласьці. Уваходзіць у склад Ёдзкага сельсавету.

Бабоўе
трансьліт. Baboŭje
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Віцебская
Раён: Шаркоўшчынскі
Сельсавет: Ёдзкі
Насельніцтва: 2 чал. (1999)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 2154
СААТА: 2255808011
Нумарны знак: 2
Геаграфічныя каардынаты: 55°25′19.7″ пн. ш. 27°21′0.5″ у. д. / 55.422139° пн. ш. 27.350139° у. д. / 55.422139; 27.350139Каардынаты: 55°25′19.7″ пн. ш. 27°21′0.5″ у. д. / 55.422139° пн. ш. 27.350139° у. д. / 55.422139; 27.350139
Бабоўе на мапе Беларусі ±
Бабоўе
Бабоўе
Бабоўе
Бабоўе
Бабоўе
Бабоўе

Гісторыя

рэдагаваць

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Рады БНР Бабоўе абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году згодна з пастановай І зьезду Камуністычнай партыі Беларусі яны ўвайшлі ў склад Беларускай ССР. Паводле Рыскага падзелу 1921 году 18 гадоў вёска была ў складзе гміны Ёды, Дзісенскага павету Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі[2] (Заходняя Беларусь). У 1939 годзе была далучаная да Беларускай ССР (Узьяднаньне Беларусі).

10 кастрычніка 2013 году перададзеная зь ліквідаванага Валожынскага сельсавету ў склад Ёдзкага сельсавету[3].

Насельніцтва

рэдагаваць
  • 1931 год — 30 чалавек[4]
  • 1921 год — 22 чалавекi[5]
  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с. ISBN 978-985-458-192-7. (pdf) С. 492
  2. ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
  3. ^ «Об изменении административно-территориального устройства некоторых районов Витебской области». Решение Витебского областного Совета депутатов от 10 октября 2013 г. № 292 (рас.)
  4. ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
  5. ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 51.