Артур Фінькевіч

	Артур Фінькевіч
Старшыня руху «Маладая Беларусь»
	5 лістапада 2008 — цяперашні час
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся:	8 лютага 1985 (39 гадоў); Менск, Беларуская ССР, СССР
Рух:	«Маладая Беларусь»
Бацька:	Уладзімер Фінькевіч
Адукацыя:	Эўрапейскі гуманітарны ўнівэрсытэт (2012)

Арту́р Уладзі́меравіч Фіньке́віч (нарадзіўся 8 лютага 1985 году, Менск) — лідэр і заснавальнік руху «Маладая Беларусь», адзін з колішніх лідэраў «Маладога Фронту», былы палітвязень. Прызнаны «Міжнароднай Амністыяй» вязьнем сумленьня^[1].

Біяграфія

З 1987 па 1989 гады разам з бацькамі жыў у горадзе Сухумі (Абхазія). Вучыўся ў сярэдняй школе №135 г. Менску, затым — у ПТВ №38 па спэцыяльнасьці «апэратар па перапрацоўцы мяса і субпрадуктаў», пасьля — у Міжнародным гуманітарна-эканамічным інстытуце па спэцыяльнасьці «міжнародныя зносіны», адкуль увесну 2005 году быў выключаны.

Грамадзкая дзейнасьць

Лідэр і заснавальнік руху «Маладая Беларусь» з 28 верасьня 2008 году, 10 ліпеня 2010 году быў пераабраны на зьезьдзе руху «Маладая Беларусь»
Сябра грамадзкай арганізацыі (незарэгістраванай) «Малады Фронт» (з 2001 да 9 кастрычніка 2008 году)
З восені 2001 году — сябра Ўправы, Цэнтральнае і палітычнае Рады, кіраўнік Рэгіянальнага аддзелу (2001—2005)
Намесьнік старшыні МФ па міжнародных дачыненьнях (з сакавіка па кастрычнік 2008 году)
Пераможца курсаў «DJ Адраджэньня» (2001—2002), якія праводзіў Павал Севярынец
Вядучы «Шоў Беларушчыны»
Адзін з абаронцаў Курапатаў (2001—2002)
Удзельнік акцыяў 18—19 кастрычніка 2004 году супраць фальсыфікацыі вынікаў рэфэрэндуму
Удзельнік пратэсных выступаў супраць фальсыфікацыі вынікаў парлямэнцкіх выбараў 28 верасьня 2008 і прэзыдэнцкіх выбараў 19 сьнежня 2010
Удзельнік акцыяў «Дзень Сьвятога Валянціна» (2002—2004, 2008)
Удзельнік акцыяў «Дзень Волі» (2002—2005, 2008—2010)
Удзельнік акцыяў «Чарнобыльскі Шлях» (2002—2005, 2009—2010)
Удзельнік акцыяў салідэрнасьці з палітвязьнямі і ў памяць зьніклых беларускіх палітыкаў (з 2005 году)
Удзельнік акцыі салідарнасьці з Саюзам палякаў Беларусі 5-га жніўня 2005 гг. Атрымаў 10 сутак арышту.
Удзельнік шматлікіх міжнародных канфэрэнцыяў у тым ліку YEPP, EDS, Solidarity Express і іншыя
Каардынатар штабу перадвыбарчага блёку «Маладая Беларусь» (2004)
Кіраўнік аргкамітэту па стварэньні Беларускага прафсаюзу студэнтаў, асьпірантаў і навучэнцаў (2003—2005)
У 2009 каардынатар моладзевай кааліцыі «За перамены!»
Дэлегат кангрэсаў Аб’яднаных дэмакратычных сілаў (2005 і 2007)
Сябра Палітычнае Рады АДС (2008)
Адзін з заснавальнікаў Беларускага незалежніцкага блёку 2009
У 2010 годзе вылучаўся кандыдатам у дэпутаты ў Менскі гарадзкі Савет дэпутатаў па Ўбарэвіцкай выбарчай акрузе №7 і па афіцыйных выніках набраў 9,7% (38% па выніках правядзеньня незалежных «экзыт-пулаў»)
Падчас прэзыдэнцкай кампаніі 2010 году ў Беларусі быў сябрам ініцыятыўных групаў і даверанай асобай кандыдатаў у прэзыдэнты Рэспублікі Беларусь Аляксея Міхалевіча і Рыгора Кастусёва
Падчас «Аранжавай рэвалюцыі» ва Ўкраіне правёў у Кіеве амаль месяц — узначальваў дэлегацыю «Маладога Фронту» у колькасьці некалькіх дзясяткаў чалавек

Затрыманьні і арышты

Затрыманы ўначы 31 студзеня 2006 году пры напісаньні перадвыбарчых графіці «Мы хочам новага!» і «Достал!». Зьмешчаны ў сьледчы ізалятар на вуліцы Валадарскага (так званую «Валадарку»). Абвінавачаны ў злосным хуліганстве й псаваньні дзяржаўнай маёмасьці ў асабліва буйных памерах. Прысуд: 2 гады абмежаваньня волі (так званай «хіміі»), адбываў пакараньне ў Магілёўскай спэцкамэндатуры № 43. 26 кастрычніка 2007 году быў пераведзены ў сьледчую турму №4 гораду Магілёва^[2].

20 сьнежня 2007 году быў асуджаны з ужываньнем артыкулу «рэцыдыў» на адзін год, 6 месяцаў і 15 дзён пазбаўленьня волі ў калёніі агульнага рэжыму. 5 лютага 2008 году пад ціскам беларускай грамадзкасьці і сусьветнай супольнасьці быў вызвалены пасьля паказальнага судовага працэсу па разглядзе касацыйнай скаргі ў Магілеўскім абласным судзе^[3].

Прызнаны вязьнем сумленьня «Amnesty International». У 2004 годзе быў узнагароджаны нацыянальнай прэміяй «Хартыі-97» у галіне абароны правоў чалавека^[4].

Погляды і ацэнкі

Арганізацыя «ГейБеларусь» уключыла Фінькевіча ў свой «Чорны сьпіс» і абвінаваціла ў публічнай зьнявазе геяў у СМІ і падтрымцы іх дыскрымінацыі^[5]. Актывістка ЛГБТ Юлія Міцкевіч абвінаваціла Фінькевіча ў жаданьні ізаляваць гомасэксуалаў ад грамадзтва і інсьпіраваньні таталітарнымі сыстэмамі^[6].

26-га чэрвеня 2019 года публічна выбачыўся перад ЛГБТ-супольнасьцю. Ён напісаў у сваім Фэйсбуку: «Мы ўсе хочам разьвіцьця грамадзянскай супольнасьці, павагі да правоў чалавека з боку дзяржавы, але пры гэтым не заўсёды думаем пра правы і свабоды іншых. У Беларусі парушаюцца правы ў тым ліку ЛГБТ-супольнасьці. Кожны чалавек павінен адказваць за свае дзеянні і памылкі. Таму я прашу прабачэньня ў прадстаўнікоў ЛГБТ-супольнасьці Беларусі і пэрсанальна ў тых, каго абразіў у часе аднаго з інтэрвію ў 2008 годзе»

Крыніцы

^ Зварот Аляксандра Мілінкевіча да дыпламатычных прадстаўнкоў розных краінаў у Рэспубліцы Беларусь, 17 сьнежня 2007 г.
^ Госьць онлайн-канфэрэнцыі — Артур Фінькевіч
^ Артур Фінькевіч на волі // Радыё «Свабода», 5 лютага 2008 г. Праверана 6 лютага 2014 г.
^ Хартия’97 вручила Шестую Национальную премию за защиту прав человека(недаступная спасылка) (рас.)
^ Чорны сьпіс. ГейБеларусь
^ Юлия Мицкевич. ГОМО-СОВЕТИКУС. Быть «педерастом» в Беларуси. naviny.by

Вонкавыя спасылкі

Блог на бачыне «Беларускі партызан»
Сайт Руху «Маладая Беларусь»
Артур Фінькевіч // Белсат, 27 траўня 2011 г. Праверана 6 лютага 2014 г.

[1] Зварот Аляксандра Мілінкевіча да дыпламатычных прадстаўнкоў розных краінаў у Рэспубліцы Беларусь, 17 сьнежня 2007 г.

[2] Госьць онлайн-канфэрэнцыі — Артур Фінькевіч

[3] Артур Фінькевіч на волі // Радыё «Свабода», 5 лютага 2008 г. Праверана 6 лютага 2014 г.

[4] Хартия’97 вручила Шестую Национальную премию за защиту прав человека(недаступная спасылка) (рас.)

[b-5] Чорны сьпіс. ГейБеларусь

[c-6] Юлия Мицкевич. ГОМО-СОВЕТИКУС. Быть «педерастом» в Беларуси. naviny.by

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]