Аламунт
Аламунт (Альмонт, Эльмонт, Ялмонт) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Аламунт лац. Alamunt | |
| Alamunt | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Alo + Munt |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Альмонт, Эльмонт, Ялмонт |
| Вытворныя формы | Яўмонт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Аламунт» | |
Паходжаньне
рэдагавацьАламунд, Аламунт, Альмунт або Эльмунд, пазьней Альмунд (Alamund[1], Alamunt[a], Almunt, Elmund[2], Almond[3]) — імя германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова ал- (імёны ліцьвінаў Альбут, Алігут, Альмін; германскія імёны Albot, Algut, Almin) паходзіць ад гоцкага alls 'увесь, кожны'[5], а аснова -мунд- (-мунт-, -монт-) (імёны ліцьвінаў Монтгерд, Валімонт, Жыгімонт; германскія імёны Mundgerd, Walmont, Sigimunt) — ад германскага *mundô 'рука, абарона, крэўнасьць'[6] або гоцкага munds 'моц розуму, імкненьне', mundrs 'гарлівы, палкі'[7].
Германскі характар літоўскіх імёнаў з асновай -монт- (-мант-) — як і запазычаньне самой асновы з германскіх моваў — сьцьвердзілі францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн[8] і амэрыканскі лінгвіст Альфрэд Зэн[9].
У Польшчы ў 1576 годзе адзначалася прозьвішча Elmuntowa (жаночае)[10].
Варыянты імя ў гістарычным крыніцах: наместника керновского, князя Семена Ялмонтовича Подберезъского (17 сьнежня 1533 году)[11]; Stanisław Alomunt (1675—1677 гады)[12]; Parafia białostocka… Elmonty (1784 год)[13].
Носьбіты
рэдагавацьУ XVI ст. існаваў маёнтак Альмонтавічы (Ольмонтовичи) або Вальмонтавічы ў Жамойцкім старостве[14].
У 1594 годзе ўпаміналася «поле» Альмонты ў Жамойцкім старостве[15].
На гістарычным Падляшшы існуе вёска Альмонты.
Глядзіце таксама
рэдагавацьЗаўвагі
рэдагаваць- ^ Паводле назвы мясцовасьці Alamuntinga
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 219.
- ^ Ferguson R. The Teutonic Name-system Applied to the Family Names of France, England, & Germany. — London, 1864. P. 299.
- ^ Ray O. Vore navne: en etymologisk navnebok med fyldige utredninger. — Chicago, 1944. S. 23.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 53, 176.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 52.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 180.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 102.
- ^ Senn A. Zur Bildung litauischer Gewässernamen // Annali. Sezione Slava. Istituto Universitario Orientale di Napoli. 2 (1959). P. 46.
- ^ Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku. T. 1: A—G. — Kraków, 2007. S. 427.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 227 (8) (1533—1535). — Vilnius, 1999. P. 93.
- ^ Žemaičių vyskupijos vizitacija 1675—1677 m. // Fontes Historiae Lituaniae. Vol. X, 2011. P. 658.
- ^ Wernerowa W. Opisy parafii dekanatu knyszyńskiego z roku 1784 // Studia Podlaskie. T. 1, 1990. S. 109, 118.
- ^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 212.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 3. ― Вильна, 1904. С. 113.