Шчэбра
Шчэбра (польск. Szczebra) — вёска ў Польшчы, на рацэ Блізьне. Уваходзіць у склад гміны Навінкі Аўгустоўскага павету Падляскага ваяводзтва. Насельніцтва на 2006 год — 280 чалавек. Знаходзіцца за 5 км на поўдзень ад Навінак, за 6 км на поўнач ад Аўгустова, за 88 км на поўнач ад Беластоку.
Шчэбра лац. Ščebra | |
польск. Szczebra | |
Краіна: | Польшча |
Ваяводзтва: | Падляскае |
Павет: | Аўгустоўскі |
Гміна: | Навінка |
Насельніцтва: | 280 чал. (2006) |
Часавы пас: | UTC+1 |
летні час: | UTC+2 |
Паштовы індэкс: | 16-304 |
Нумарны знак: | BAU |
Геаграфічныя каардынаты: | 53°54′25″ пн. ш. 22°58′24″ у. д. / 53.90694° пн. ш. 22.97333° у. д.Каардынаты: 53°54′25″ пн. ш. 22°58′24″ у. д. / 53.90694° пн. ш. 22.97333° у. д. |
Шчэбра | |
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы |
Шчэбра — даўняе мястэчка гістарычнай Гарадзеншчыны (частка Троччыны). Сярод мясцовых славутасьцяў вылучаўся драўляны касьцёл Сьвятога Юзэфа, помнік архітэктуры XVIII ст.
Гісторыя
рэдагавацьВялікае Княства Літоўскае
рэдагавацьМястэчка ўтварылася да 1783 году і ўваходзіла ў склад Гарадзенскага павету Троцкага ваяводзтва.
Пад уладай Расейскай імпэрыі
рэдагавацьУ выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Шчэбра апынулася ў складзе Прусіі, у 1807 годзе згодна з Тыльзіцкай мірнай дамовай — у складзе Расейскай імпэрыі, у Сейненскім павеце Аўгустоўскай губэрні. На 1827 год у Шчэбры было 18 будынкаў.
За часамі Першай сусьветнай вайны ў 1915 годзе Шчэбру занялі войскі Нямецкай імпэрыі.
Найноўшы час
рэдагавацьЗгодна з Рыскай мірнай дамовай 1921 году Шчэбра апынулася ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі.
За часамі Другой сусьветнай вайны зь верасьня 1939 да 1945 году Шчэбра знаходзілася пад акупацыяй Трэцяга Райху. У 1975—1998 гадох яна ўваходзіла ў склад Сувальскага ваяводзтва.
Насельніцтва
рэдагавацьДэмаграфія
рэдагаваць- XIX стагодзьдзе: 1827 год — 123 чал.[1]
- XXI стагодзьдзе: 2011 год — 641 чал.
Турыстычная інфармацыя
рэдагавацьСтрачаная спадчына
рэдагаваць- Касьцёл Сьвятога Юзэфа (XVIII ст.)
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Chlebowski B. Szczebra // Słownik geograficzny... T. XI. — Warszawa, 1890. S. 826.