Чайчыц

старонка-неадназначнасьць у Вікімэдыі

Чайчыц (па-польску: Czajczyc) — прозьвішча, вядомае на тэрыторыі цяперашніх Беларусі і Польшчы з 1389 году[1].

Прозьвішча паходзіць ад слова «чайка»[1][2][3] і распаўсюджанае сярод жыхароў вёскі Зьдзітава Бярозаўскага раёна Берасьцейскае вобласьці[3].

Прымяняльна да ўсходняй Польшчы прозьвішча згадваецца ў гістарычных крыніцах, што тычацца тэрыторыі сёньняшняга Люблінскага ваяводзтва і мястэчак Красныстаў у 1588 г.[2] і Грабавец у 1589 г.[4][5][6]

Носьбіты

рэдагаваць

Глядзіце таксама

рэдагаваць
  1. ^ а б «Kresy, ach, te Kresy…» (Poczet Nazwisk Polskich, Nr. 126) // Tygodnik Angora, № 30 (893), 29 lipca 2007, str. 59. аўтар Henryk Martenka, са спасылкаю на Kazimierz Rymut. Nazwiska Polaków: słownik historyczno-etymologiczny
  2. ^ а б IRENA MYTNIK. SŁOWNIK HISTORYCZNO-ETYMOLOGICZNY ANTROPONIMÓW ZIEMI CHEŁMSKIEJ (XVI—XVII WIEK) — UNIWERSYTET WARSZAWSKI, KATEDRA UKRAINISTYKI, WARSZAWA, 2017: «CZAJCZYC: Andreas Czayczyc AKR 1588.» са спасылкай на Akta miasta Krasnegostawu, 1588
  3. ^ а б Лена Леванцэвіч. НАЦЫЯНАЛЬНАЯ АДМЕТНАСЦЬ АНАМАСТЫКОНУ ВЁСКІ ЗДЗІТАВА БЯРОЗАЎСКАГА РАЁНА // Беларуская дыялекталогія. Выпуск 3, Мінск «Беларуская навука», 2014 г.
  4. ^ Archiwum Główne Akt Dawnych: «Ekstrakt z ksiąg grodzkich grabowieckich wydał Marcin Szyszawski, podstarości i sędzia spraw grodu grabowieckiego i Piotr Czajczyc (Czayczicz), pisarz grodzki grabowiecki.»
  5. ^ SUMARIUSZ METRYKI KORONNEJ, SERIA NOWA, TOM IV pod redakcją Wojciecha Krawczuka. Księga wpisów podkanclerzego Wojciecha Baranowskiego z okresu marzec 1588-grudzień 1590 MK 135 z Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie, opracowanie Wojciech Krawczuk i Michał Kulecki — Warszawa 2010(недаступная спасылка), str. 244
  6. ^ Grabowiecki Słownik Biograficzny / Grabowiec’s Biographical Dictionary