Царква Сьвятой Тройцы (Салтанаўшчына)

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Царква Сьвятой Тройцы.

Помнік сакральнай архітэктуры
Царква Сьвятой Тройцы
Траецкая царква, аўтэнтычны выгляд
Краіна	Беларусь
Вёска	Салтанаўшчына
Каардынаты	53°11′37.9″ пн. ш. 26°48′44.8″ у. д. / 53.193861° пн. ш. 26.812444° у. д. / 53.193861; 26.812444Каардынаты: 53°11′37.9″ пн. ш. 26°48′44.8″ у. д. / 53.193861° пн. ш. 26.812444° у. д. / 53.193861; 26.812444
Канфэсія	Беларускі экзархат
Эпархія	Слуцкая япархія^[d]
Архітэктурны стыль	клясыцыстычная архітэктура^[d]
Дата заснаваньня	1826
Статус	Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь
Царква Сьвятой Тройцы на мапе Беларусі Царква Сьвятой Тройцы
Царква Сьвятой Тройцы на Вікісховішчы

Царква Сьвятой Тройцы — помнік архітэктуры XIX ст. у Салтанаўшчыне. Знаходзіцца на заходняй ускраіне вёскі, на могілках. Пры пабудове была ў юрысдыкцыі Сьвятога Пасаду, цяпер — у валоданьні Маскоўскага патрыярхату. Твор архітэктуры клясыцызму, мастацкае аблічча якога пацярпела ў выніку надбудовы купалоў-цыбулінаў. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.

Утварае адзіны ансамбль з званіцай.

Гісторыя

Царква па надбудове купалоў-цыбулінаў

Царкву ў Салтанаўшчыне збудавалі ў 1826 годзе з цэглы. Па гвалтоўнай ліквідацыі Ўніяцкай царквы ў 1839 годзе расейскія ўлады адабралі будынак царквы ў Сьвятога Пасаду і перадалі ў валоданьне Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскага патрыярхату).

У 1990-я гады ў выніку рэканструкцыі над царквой збудавалі тры маскоўскія купалы-цыбуліны.

Архітэктура

Помнік архітэктуры клясыцызму. Гэта выцягнуты прастакутны ў пляне будынак, накрыты 2-схільным дахам з трыкутным франтонам на галоўным фасадзе. Сьцены (апроч алтарнай) праразаюцца высокімі лучковымі аконнымі праёмамі, паміж якімі — шырокія лапаткі. На галоўным фасадзе, пад уваходам 2 невялікія паўцыркульныя нішы і паўцыркульнае акно паміж імі. Франтон завяршаецца квадратнай у сечыве вежай на барабане.

Унутраная прастора падзяляецца тонкімі драўлянымі калёнамі на 3 нэфы з бэлечным перакрыцьцем. Над уваходам разьмяшчаюцца хоры па драўляных калёнках. Алтар мураваны.

Побач з царквой стаіць 2-ярусная званіца: першы ярус мураваны, другі — драўляны, з прастакутнымі праёмамі^[1].

Крыніцы

^ Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.

Літаратура

Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.— 653 с.: іл. ISBN 978-985-11-0389-4.

Вонкавыя спасылкі

[1] Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.

[1]