Царква Раства Хрыстова (Віцебск)

помнік архітэктуры пачатку XIX стагодзьдзя ў Віцебску (Беларусь)
Помнік сакральнай архітэктуры
Царква Раства Хрыстова
Царква Раства Хрыстова
Царква Раства Хрыстова
Краіна Беларусь
Места Віцебск
Каардынаты 55°11′24.4″ пн. ш. 30°12′10.1″ у. д. / 55.190111° пн. ш. 30.202806° у. д. / 55.190111; 30.202806Каардынаты: 55°11′24.4″ пн. ш. 30°12′10.1″ у. д. / 55.190111° пн. ш. 30.202806° у. д. / 55.190111; 30.202806
Архітэктурны стыль клясыцыстычная архітэктура[d]
Дата заснаваньня XVII стагодзьдзе
Царква Раства Хрыстова на мапе Беларусі
Царква Раства Хрыстова
Царква Раства Хрыстова
Царква Раства Хрыстова
Царква Раства Хрыстова на Вікісховішчы

Царква Раства Хрыстова — помнік архітэктуры пачатку XIX стагодзьдзя ў Віцебску. Знаходзілася ў прадмесьці Заручаўі, на Раства-Набярэжнай вуліцы[a]. Твор архітэктуры клясыцызму. У 1940-я гады савецкія ўлады зруйнавалі царкву.

Гісторыя

рэдагаваць

Вялікае Княства Літоўскае

рэдагаваць

Драўляную царкву Раства Багародзіцы ў Віцебску заснавалі ў XVII—XVIII стагодзьдзях.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

рэдагаваць

Па першым падзеле Рэчы Паспалітай (1772 год), калі Віцебск апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, царква працягвала дзеяць як уніяцкая. У 1810 годзе на месцы драўлянай збудавалі мураваную царкву, якую 1 кастрычніка асьвяціў полацкі архіяпіскап Ян Красоўскі.

Па гвалтоўнай ліквідацыі Грэцка-каталіцкай (Уніяцкай) царквы ў 1839 годзе расейскія ўлады адабралі будынак царквы ў Сьвятога Пасаду і перадалі яго Ўрадаваму сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царкве). У другой палове XIX ст. да царквы прыбудавалі званіцу ў маскоўскім стылі. У пачатку XX ст. купал-баню замянілі на цыбуліну.

Найноўшы час

рэдагаваць

У Другую сусьветную вайну царква пацярпела. Да 1950 году савецкія ўлады зруйнавалі помнік архітэктуры.

Архітэктура

рэдагаваць

Помнік архітэктуры клясыцызму. Царква мела крыжова-купальны плян. На сяродкрыжжам узвышаўся купал.

Унутраныя памеры царквы: даўжыня каля 15,5 мэтраў, шырыня — каля 11.

Гістарычная графіка

рэдагаваць

Гістарычныя здымкі

рэдагаваць
  1. ^ На цяперашняй вуліцы Шчарбкова-Набярэжнай, на месцы «Дома піянэраў»

Літаратура

рэдагаваць
  • Кулагін А. Праваслаўныя храмы на Беларусі: Энцыкл. даведнік. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2001. — 328 с.: іл. ISBN 985-11-0190-7.

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць