Ц

Ц
Кірыліца
А	Б	В	Г	Ґ	Д	Ђ
Ѓ	Е	Ё	Є	Ж	Ѕ	З
И	І	Ї	Й	Ј	К	Л
Љ	М	Н	Њ	О	П	Р
С	Т	Ћ	Ќ	У	Ў	Ф
Х	Ц	Ч	Џ	Ш	Щ	Ъ
Ы	Ь	Э	Ю	Я
Архаічныя літары кірыліцы
Ꙁ	Ꙃ	Ꙅ	Ꙇ	Ꙉ	Ҁ	Ѻ
Ѹ	Ꙋ	Ѡ	Ѽ	Ꙍ	Ѿ	Ꙏ
Ѣ	Ꙑ	Ꙓ	Ꙕ	Ꙗ	Ѥ	Ѧ
Ꙙ	Ѫ	Ꙛ	Ѩ	Ꙝ	Ѭ	Ѯ
Ѱ	Ѳ	Ѵ	Ѷ	Ꙟ	Ꙡ	Ꙣ
Ꙥ	Ꙧ	Ꙩ	Ꙫ	Ꙭ	ꙮ	Ꚙ
Ꚛ

Ц, ц (назва: цэ) — літара ўсіх славянскіх кірылічных азбукаў (23-я ў баўгарскай, 25-я ў беларускай, 24-я ў расейскай, 27-я ў сэрбскай і ўкраінскай, 28-я ў македонскай); выкарыстоўваецца таксама ў пісьмовасьцях некаторых неславянскіх народаў. У стара- і царкоўнаславянскай азбуках носіць назву «ци» (ст.-сл.) ці «цы» (ц.-сл.), значэньне якой ня ясныя: яго злучаюць са словам «ции» (гэтыя) ад пытальнага й адноснага займеньніка «кыи» (які, якога); са старажытнарускім зьвязам «ци» («хіба», «ці», «ці дакладна, што»), адпаведным сучаснаму ўкраінскаму «чы»; ёсьць і іншыя вэрсіі. У кірыліцы звычайна лічыцца 26-й па парадку (калі гаворка ідзе пра стараславянскую азбуку) ці 25-й (у царкоўнаславянскай азбуцы) і выглядае як ; у глаголіцы па ліку 27-я, мае выгляд . У абедзьвюх азбуках мае лікавае значэньне — 900.

Лічбавае значэньне

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Ц мае лічбавае значэньне — 900.

Вонкавыя спасылкі

Ц — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў