Ф

Ф
Кірыліца
А	Б	В	Г	Ґ	Д	Ђ
Ѓ	Е	Ё	Є	Ж	Ѕ	З
И	І	Ї	Й	Ј	К	Л
Љ	М	Н	Њ	О	П	Р
С	Т	Ћ	Ќ	У	Ў	Ф
Х	Ц	Ч	Џ	Ш	Щ	Ъ
Ы	Ь	Э	Ю	Я
Архаічныя літары кірыліцы
Ꙁ	Ꙃ	Ꙅ	Ꙇ	Ꙉ	Ҁ	Ѻ
Ѹ	Ꙋ	Ѡ	Ѽ	Ꙍ	Ѿ	Ꙏ
Ѣ	Ꙑ	Ꙓ	Ꙕ	Ꙗ	Ѥ	Ѧ
Ꙙ	Ѫ	Ꙛ	Ѩ	Ꙝ	Ѭ	Ѯ
Ѱ	Ѳ	Ѵ	Ѷ	Ꙟ	Ꙡ	Ꙣ
Ꙥ	Ꙧ	Ꙩ	Ꙫ	Ꙭ	ꙮ	Ꚙ
Ꚛ

Ф, ф (назва: эф) — знак кірыліцы ўсіх славенскіх кірылічных азбукаў (21-ы ў баўгарскае, 23-і ў беларускае, 22-і ў расейскае, 25-ы ў сэрбскае й украінскае, 26-ы ў македонскае); выкарыстоўваецца таксама ў пісьмовасьцях некаторых неславенскіх народаў. У стара- і царкоўнаславенскай Азбуках носіць назву «фрътъ» (ст.-сл.) або «фертъ» (ц.-сл.). Назвы дадзенага знаку ня ясная, але некаторыя дасьледчыкі думаюць, што вытокі "Ферт» гукапераймальныя, падобна гук выдаюць коні «Ф-ррр», бо гук [ф] у старажытнай славенскай мове быў зусім чужы, і немагчыма было падабраць славенскае слова з « ф ». (φερτ-ός з грэцкае азначае прыўнесеных звонку). У кірыліцы звычайна лічыцца 22-м па парадку і выглядае як ; у глаголіцы па ліку 22-і, мае выгляд . У абедзьвюх Азбуках лікавае значэньне — 500. Як Паходжаньне кірылічнай, так і глагалічнага знакаў — грэцкі знак фі (Φ, φ).

Лічбавае значэньне

У стараславенскай і царкоўнаславенскай мовах Ф мае лічбавае значэньне — 500.