Уладзімер Кульчыцкі
Уладзімер Адамавіч Кульчыцкі (нар. 1948, Даўрыя, Борзінскі раён, цяпер Забайкальскі край, Далёкаўсходняя фэдэральная акруга, Расея) — беларускі нэўрафізыёляг.
Уладзімер Кульчыцкі | |
| Дата нараджэньня | 6 сакавіка 1948 (75 гадоў) |
|---|---|
| Месца нараджэньня | Даўрыя, Борзінскі раён, Чыцінская вобласьць, Расейская СФСР, Савецкі Саюз |
| Месца вучобы | Куйбышаўскі мэдычны інстытут (1972) |
| Занятак | навуковец, прафэсар унівэрсытэту |
| Навуковая сфэра | фізыялёгія |
| Месца працы | Інстытут фізыялёгіі НАНБ |
| Навуковая ступень | доктар навук (1989) |
| Узнагароды | прэмія Ленінскага камсамолу (1979) |
Дасьледнік структурнай і функцыянальнай перабудовы нэўронных сетак мозга. Вывучаў цэнтральныя мэханізмы сындрому раптоўнай сьмерці. Доктар мэдычных навук (1989) і прафэсар (1998). Акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (2017). Ляўрэат прэміі Ленінскага камсамолу (1979) за вывучэньне бульбарных мэханізмаў утварэньня дыхальнага рытму. На 2014 год напісаў звыш 350 навуковых працаў[2], у тым ліку 9 манаграфіяў і 18 патэнтаў[3].
ЖыцьцяпісРэдагаваць
У 1972 годзе скончыў Куйбышаўскі мэдычны інстытут (Расейская СФСР). У 1972—1975 гадох працаваў траўматолягам Шар'інскай раённай лякарні Кастрамской вобласьці. У 1975 годзе ўладкаваўся старэйшым лябарантам катэдры Куйбышаўскага мэдычнага інстытуту, дзе пазьней стаў асыстэнтам. У 1976—1986 гадох спадарожна працаваў лекарам хуткай дапамогі[3].
У 1989 годзе працаўладкаваўся навуковым супрацоўнікам у Інстытут фізыялёгіі Акадэміі навук Беларускай ССР. У 1991 годзе стаў загаднікам лябараторыі. Напісаў навуковыя працы пра рэтыкулярную фармацыю ствала галаўнога мозга і мэханізмы ўтварэньня ноцыцэптыўных рэфлексаў[4]. У 2000 годзе стаў сябрам-карэспандэнтам Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі. У 2006 годзе заняў пасаду намесьніка кіраўніка па навуковай працы Інстытуту фізыялёгіі НАНБ[3].
Навуковая працаРэдагаваць
Даказаў, што функцыянальны стан вузаў вэнтралятэральных аддзелаў даўгаватага мозгу вызначае утварэньне дыхальнага рытму і сымптаактывавальных уплываў, якія ўпарадкуюць тонус крывяносных судзінаў і сэрца. Пацьвердзіў досьледам сумесна з навукоўцамі нямецкай Установы імя Кэркгофа (Бад Наўгайм, зямля Гэсэн) мадэлявальны ўплыў простагляндынаў на тэрмаадчувальнасьць нэўронаў пярэдняга гіпаталямуса, што дазволіла абгрунтаваць удзел простагляндынаў у нэўроннай плястычнасьці. У даўгаватым мозгу выявіў нэрвовыя вузы, якія залучаюцца ў нармалізацыю крывянога ціску пры артэрыяльнай гіпэртаніі і рэгуляцыі болевай адчувальнасьці. Распрацаваў ацэнку выніковасьці лячэньня разбурэньня ствала галаўнога мозгу пасьля пашкоджаньня галінак трайніковых і блукальных нэрваў, папярэджаньне арытміі сэрца і мадэляваньне міжнэўронных сувязяў, а таксама спосабы вывучэньня функцыянальных асаблівасьцяў нэрвовай сыстэмы дзяцей на забруджаных радыёнуклідамі землях[3].
КрыніцыРэдагаваць
- ^ https://zviazda.by/sites/default/files/pdf/2014/03/ZV_20140306_16.pdf
- ^ Даты, падзеі, людзі // Зьвязда : газэта. — 6 сакавіка 2014. — № 42 (27652). — С. 12. — ISSN 1990-763x.
- ^ а б в г Кульчыцкі Ўладзімер Адамавіч // Нацыянальная акадэмія навук Беларусі, 2022 г. Праверана 21 верасьня 2022 г.
- ^ Кульчыцкі Ўладзімер Адамавіч // Беларуская энцыкляпэдыя ў 18 тамах / гал.рэд. Генадзь Пашкоў. — Менск: Беларуская энцыкляпэдыя імя Петруся Броўкі, 1999. — Т. 9: Кулібін — Малаіта. — С. 16. — 560 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0155-9
 |
Гэта — накід артыкула пра біяграфію асобы. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |