Сангушка
Сангушка, Сангаў — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Сангушка лац. Sanguška / Sanhuška | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Sano + Gawo |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Сангаў |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Сангушка» | |
Паходжаньне рэдагаваць
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Іменная аснова сан- (сен-), магчыма, паходзіць ад гоцкага *swans 'лебедзь'[1], а аснова -гаў- (імёны ліцьвінаў Гавіла, Гаўвід, Гаўгонт; германскія імёны Gavilo, Gauwida, Gavigunt) — ад гоцкага gawi[2], германскага gaawja 'мясцовасьць, багатая воднымі крыніцамі; месца пасяленьня'[3].
Паводле менскага дасьледніка Алёхны Дайліды, які разьвівае ўсходнегерманскую этымалёгію імёнаў літоўскіх князёў і баяраў, імя Сангаў паходзіць ад германскага sangwa, гоцкага saggws 'сьпеў' (упаміналіся старажытныя германскія імёны Sanchard, Sancho, Sancke)[4][a].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: cum Georgio Sangaw[6], Georgius Sangaw[7], Georgium Sangaw[8] (2 кастрычніка 1413 году); Олехну Сонъкговичу пять чоловековъ (1440—1492 гады)[9]; на Матейка Сонкговича (28 красавіка 1514 году)[10]; бояром вилкомирскимь Григорку а Лаврину Сонкговичемъ (30 лістапада 1516 году)[11]; pana Sangowicza (10 лютага 1633 году)[12]; karczmą nową zbudowaną na goscincu Kowienskim Piotra Sangowicza (18 ліпеня 1727 году)[13][b].
Носьбіты рэдагаваць
- Юры Сангаў († па 1413) — літоўскі баярын, які на Гарадзельскай уніі атрымаў герб Павала
- Станіслаў Тамашавіч Сонгаў — расенскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1592 годзе[15]
Санговічы (Sangowicz) гербу Агеньчык — літоўскі шляхецкі род зь Вільні і Віленскага павету[16].
Сангушкі — літоўскі княскі род гербу Пагоня Літоўская.
Заўвагі рэдагаваць
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 197.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 107.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 63.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 25.
- ^ Ukmergės dekanato vizitacija 1784 m. // Fontes Historiae Lituaniae. Wol. VIII, 2009. P. 160.
- ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 54.
- ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 57.
- ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 70.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 24.
- ^ Литовская метрика. Т. 1. — СПб., 1903. С. 86, 89.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 352.
- ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 7. — Вильна, 1870. С. 92.
- ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 8. — Вильна, 1870. С. 285.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 224 (4) (1522—1530). — Vilnius, 1997. P. 191.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 3. ― Вильна, 1904. С. 44.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 761.
Літаратура рэдагаваць
- Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. Аўтарскае выданне. — Менск, 2019. — 459 с. — (сьціслая вэрсія кнігі: Вытокі Вялікае Літвы. — Менск, 2021. — 89 с.)