Рэкі Беларусі

артыкул-сьпіс Вікімэдыі

Рэкі Беларусі — адкрытыя пастаянныя водныя патокі Беларусі, якія цякуць у распрацаваных рэчышчах і жывяцца за кошт сьцёку вадазбору.

Найдаўжэйшай ракой Беларусі быў Дняпро, а найкарацейшай — Скема ў Мядзельскім раёне, што мела даўжыню менш за 200 мэтраў. Агулам налічвалася каля 20 800 рэк сумарнай даўжынёй каля 90 600 км. Блізу 19 300 (93 %) рэк былі малымі з даўжынёй ад 5 да 10 км, 41 — сярэдняй з даўжынёй ад 101 да 500 км і 7 — буйнымі з даўжынёй звыш 500 км[1].

Назва Агульная даўжыня, км На тэрыторыі Беларусі, км
Дняпро 2145 690
Дзьвіна 1020 328
Нёман 937 459
Заходні Буг 831 169
Прыпяць 761 495
Сож 648 493
Бярэзіна 613 613
Вяльля 510 276
Пціч 421 421
Шчара 325 325
Сьвіслач 297 297

Суднаходныя рэкі: Бярэзіна, Дзьвіна, Дняпро, Нёман, Прыпяць, Сож і іншыя.

Каналы рэдагаваць

Рачную сетку дапаўняюць штучныя каналы: Агінскі, Аўгустоўскі, Бярэзінскі, Дняпроўска-Бужанскі.

На Дняпроўска-Бужанскім канале ажыцьцяўляецца суднаходзтва, астатнія каналы транспартнага значэньня ня маюць. У 1971 годзе пабудавана Вялейска-Менская водная сыстэма, даўжынёй каля 120 кілямэтраў. У раёнах масавага асушэньня зямель пракладзеныя мэліярацыйныя каналы.

Крыніцы рэдагаваць

  1. ^ Рэкі Беларусі // Беларускае тэлеграфнае агенцтва, 16 сакавіка 2023 г. Праверана 4 красавіка 2023 г.