П’ер-Жазэ́ф Прудо́н (па-француску: Pierre-Joseph Proudhon, 15 студзеня 1809—19 студзеня 1865) быў францускім сацыялістам, палітыкам, філёзафам, эканамістам і заснавальнікам мютюалістычнай філязофіі. Ён быў першым, хто абвясьціў сябе анархістам[8][9], скарыстаючы гэты тэрмін, і шырока лічыцца адным з самых уплывовых тэарэтыкаў анархізму. Шмат хто лічыць Прудона «бацькам анархізму»[10]. Прудон стаў чальцом францускага парлямэнта пасьля рэвалюцыі 1848 году, пасьля чаго зваў сябе фэдэралістам[11]. Прудон апісаў свабоду, якую ён перасьледаваў, як «сінтэз камунізму й уласнасьці»[12]. Некаторыя лічаць яго мютюалізм часткай індывідуалістычнага анархізму[13], тым часам як іншыя лічаць яго часткай сацыяльнага анархізму[14][15].

П’ер-Жазэф Прудон
Партрэт Прудона, зроблены Надарам (1862)
Дата нараджэньня 15 студзеня 1809(1809-01-15)[1][2][3][…]
Месца нараджэньня
Дата сьмерці 19 студзеня 1865(1865-01-19)[1][2][3][…] (56 гадоў)
Месца сьмерці
Месца пахаваньня
Занятак эканаміст, сацыёляг, палітык, журналіст, філёзаф, пісьменьнік, друкар, магістр эканомікі, рэвалюцыянэр, анархіст
Навуковая сфэра філязофія
Дзеці Catherine Henneguy[d][7]
Подпіс Выява аўтографу
  1. ^ а б Pierre, Joseph Proudhon // Sycomore (фр.) / Assemblée nationale
  2. ^ а б Pierre Joseph Proudhon // Энцыкляпэдыя Бракгаўза (ням.)
  3. ^ а б Rubin J. H. Pierre-Joseph Proudhon // Proudhon, Pierre-Joseph (анг.) // Grove Art Online / J. Turner[Oxford, England], Houndmills, Basingstoke, England, New York: OUP, 2018. — doi:10.1093/GAO/9781884446054.ARTICLE.T069848
  4. ^ Прудон Пьер Жозеф // Большая советская энциклопедия (рас.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.
  5. ^ http://www.debate.org/reference/emma-goldman
  6. ^ http://www.debate.org/reference/peter-kropotkin
  7. ^ Bibliothèque nationale de France Record #11920705x // BnF catalogue général (фр.)Paris: BnF.
  8. ^ Merriman, John M. (2009). How a Bombing in Fin-de-Siècle Paris Ignited the Age of Modern Terror. New Haven: Yale University Press. p. 42. ISBN 9780300217933.
  9. ^ Leier, Mark (2006). Bakunin: The Creative Passion. New York: Seven Stories Press. p. 211. ISBN 9781583228944.
  10. ^ Guérin, Daniel (1989) [1970]. Anarchism: From Theory to Practice. New York: Monthly Review Press. ISBN 9780853451754.
  11. ^ Binkley, Robert C. (1963) [1935]. Realism and Nationalism 1852–1871. Read Books. p. 118.
  12. ^ Woodcock, George, ed. (1977). The Anarchist Reader. Hemel Hempstead: Harvester Press. p. 68. ISBN 9780391007093. «This third form of society, the synthesis of communism and property, I call liberty.»
  13. ^ George Edward Rines, ed. (1918). Encyclopedia Americana. New York: Americana Corporation. p. 624. OCLC 7308909.
  14. ^ Knowles, Rob (Winter 2000). «Political Economy from Below: Communitarian Anarchism as a Neglected Discourse in Histories of Economic Thought». History of Economics Review. 31 (1): 30–47. doi:10.1080/10370196.2000.11733332
  15. ^ Bowen, James; Purkis, Jonathan (2004). Changing Anarchism: Anarchist Theory and Practice in a Global Age. Manchester University Press. p. 24. ISBN 9780719066948.

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць

  П’ер-Жазэф Прудонсховішча мультымэдыйных матэрыялаў