Мінгірд
Мінгірд — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Мінгірд лац. Mingird / Minhird | |
| Minnegard | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Minno + Gardo |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Мінгірд» | |
Паходжаньне
рэдагавацьМінегард, Мінгард, Мінегарда, Мэнгарда або Мэнгерт (Minnegard, Mingardus[1][2][3], Minegardis[4], Mengarda[5], Mengert[6]) — імя германскага паходжаньня[7]. Іменная аснова -мін- (-мен-) (імёны ліцьвінаў Мінят, Асьміна, Гальмін; германскія імёны Miniatus, Osminna, Galmin) паходзіць ад гоцкага minan 'менаваць, памятаць, любіць'[8], minthi 'памяць'[9], а аснова -гард- (-герд-, -герт-) (імёны ліцьвінаў Альгерд, Мундыгерд, Тэўтыгерд; германскія імёны Algardus, Mundgerd, Teutgerdis) — ад гоцкага gairdan 'падпяразваць' (пераноснае 'ахоўваць'), garda 'агароджа' (пераноснае 'ахова, бясьпека')[10]. Апроч таго, адзначалася германскае імя Meingerðr (Mein-gerðr)[11].
У 1615 годзе ў Варшаўскім павеце адзначаўся шляхецкі род Гардамінаў (Gardomin)[12].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Josepho Mingird (5 кастрычніка 1783 году)[13].
Носьбіты
рэдагавацьГлядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Mémoires de la Société d’histoire et d’archéologie de Bretagne. T. 10, 1929. P. 64.
- ^ Catalogus librorum Bibliothecae Academicae Lausannensis. — Lausanne, 1892. P. 131, 190.
- ^ Le livre du recteur: catalogue des étudiants de l’Acad. de Genève de 1559 à 1859. — Geneve, 1860. P. 219.
- ^ Pfahler G. Handbuch deutscher Alterhümer. — Frankfurt an Main, 1865. S. 687.
- ^ Biget J.-L. L’évolution des noms de baptême en Languedoc au Moyen Age (lXe-XIVe s.) // Liturgie et musique (IXe-XIVe s.). — Toulouse, 1982. P. 321.
- ^ Dräger K. Deutscher Familiennamenatlas. Bd. 6. — Berlin; Boston, 2017. S. 398.
- ^ Thüngen L. F. Das Namenbuch: Nachschlagewerk der Namenkunde. — Aschaffenburg, 2003. S. 530, 1223.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 169.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Lind E. H. Norsk-isländska dopnamn ock fingerade namn från medeltiden. — Uppsala, 1915. S. 770.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 5. — Warszawa, 1936. S. 254.
- ^ Sẽnosios Pasvalio bažnyčios knygos. X. 1776—1793 metų jungtuvių metrikų knyga. — Savilaida, 2016. P. 28.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 4. ― Вильна, 1905. С. 99—100.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 4. ― Вильна, 1905. С. 225.