Вікіпэдыя

Лянга

Лянга (Ланга, Лянка, Ланка), Лянг (Лянк, Ленг) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Лянга
лац. Langa / Lanha
Lango
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Іншыя формы
Варыянт(ы) Лянг, Лянка, Лянк, Ланга, Ланка, Ленг
Зьвязаныя імёны Лангін, Лонгвін, Лянгерд, Лянгмін
Воланг
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Лянга»

Паходжаньне

рэдагаваць
Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Ланга, Ланг або Ланка, пазьней Лянк, Ленг або Ленк (Lango, Lang, Lancho, Lanck, Leng, Lenk[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -ланг- (-лонг-, -ланк-) паходзіць ад старагерманскага lung 'хуткі'[3] або гоцкага laggs, стараангельскага long 'доўгі'[4][a]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Лангін, Лангвін (Лонгвін, Лугвен), Лянгерд, Воланг. Адзначаліся германскія імёны Langin, Langewin, Langarda (Longard), Wolank.

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Lang (Lange)[6].

У Прусіі бытавалі імёны: Lange (1344 год), Lankut[7]. У 1548 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Engelhardus Lange, Brandenburgensis Prutenus, у 1591 годзе — Mathias Lange, Regiomontanus Borussus, у 1615 годзе — Joannes Lang, Borussus, у 1620 годзе — Andreas Lang, Regiomontanus Borussus, у 1620 годзе — Georgius Lange, Insulo-Marianus Borussus, у 1621 годзе — Adamus Lang, Hohensteinensis Borussus, у 1642 годзе — Henricus Lange, Regiomontanus Prussus[8].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Ланко Тумашевичъ (1528 год)[9]; Богданъ тот Ланковичъ зъ жоною и з дочкою своею Олюхною (14 чэрвеня 1541 году)[10]; Lonko Chonkowycz… Lanko Izakowycz (1552—1555 гады)[11]; honestus Thobia Wasergraf et Brigita Gabriel Langowa civibus (XVI ст.)[12]; Siemion Łonkowicz… Uscian Łonkowicz… Jasko Łonkowicz… Siemion Łonkowicz… Illia Lonkowicz… Sciepan Lonkowicz (30 чэрвеня 1652 году)[13]; Andreas Lang (1683—1773 гады)[14]; od sławetnego p. Grzegorza Langa (1701 год)[15]; Casimirus Lengiewicz (23 кастрычніка 1705 году)[16]; Panu Langowi (30 жніўня 1712 году)[17]; Tadeusz Lango[18], Antoni Lang[19] (11 лютага 1784 году); Antoni Lango… Tadeusz Lango (7 лютага 1785 году[20], 9 лютага 1785 году[21], 10 лютага 1791 году[22]); Felicjan Lango (9 лютага 1785 году)[23]; Antoni Lank[24], Jan Lango[25] (6 лютага 1786 году); w Szczuczynie Lit. w. i. x. Lang — piar (13 сакавіка 1794 году)[26]; Józef Łongiewicz (1800 год)[27]; Emilia Łangiewicz (1907 год)[28][b].

Носьбіты

рэдагаваць

У канцы XVIII ст. на гістарычнай Амсьціслаўшчыне адзначаўся шляхецкі род Ланкаў[34].

Лянгі гербу Грыф — літоўскі шляхецкі род з Ашмянскага павету[35][36][37].

Ленгевічы або Лінгевічы (Lengiewicz, Lingiewicz) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[38].

Лянгевічы — літоўскі шляхецкі род[39].

Лянкі або Лянгі (Lank, Lang) гербу Праўдзіч[40] — шляхецкі род Рэчы Паспалітай з Ломжынскага павету[41].

На гістарычнай Аршаншчыне існуе вёска Ланкаўшчына, у гістарычнай Прусіі — Лянк.

Глядзіце таксама

рэдагаваць

Заўвагі

рэдагаваць
  1. ^ Польска-летувіская аўтарка Юстына Вальковяк прызнае брак адэкватнага тлумачэньня іменнай асновы -ланг- зь летувіскай мовы[5]
  2. ^ Таксама:
    • Лянгайла (адзначалася германскае імя *Langilo паводле назвы мясцовасьці Lengelsche / Langelscheider[29], у Польшчы ў 1578 годзе адзначалася прозьвішча Longal[30]): Longajłowicz (1764 год)[31];
    • Лянгут: на тэрыторыі цяперашняй Летувы фіксавалася прозьвішча Лянгут (Languth)[32]

Крыніцы

рэдагаваць
  1. ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1971. S. 396.
  2. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1011.
  3. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
  4. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 157.
  5. ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 23.
  6. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 156.
  7. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 51.
  8. ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 8, 111, 217, 248, 250, 254, 435.
  9. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 97.
  10. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 27 (1541—1542). — Vilnius, 2016. P. 58.
  11. ^ Писцовая книга Пинского и Клецкого княжеств, составленная Пинским старостою Станиславом Хвальчевским в 1552—1555 г. — Вильна, 1884. С. 9, 15.
  12. ^ Ragauskaitė A. Kauno miestiečių pavardžių formavimasis XVI—XVIII amžiuje // Acta linguistica Lithuanica. T. 45, 2001. P. 137.
  13. ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 25. — Вильна, 1898. С. 353.
  14. ^ Ragauskaitė A. XVII—XVIII amžių kauniečių (vyrų) pavardžių variantai // Acta linguistica Lithuanica. T. 47, 2002. P. 32.
  15. ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 10. — Вильна, 1874. С. 129.
  16. ^ Kaminskas-Krinčius A. Seniausiosios išlikusios originalios 1705—1726 m. Stakliškių bažnyčios krikšto metrikų knygos fragmento (1705—1710) publikacija. Bibliotheca Lituana. T. 2 (2012). P. 456.
  17. ^ Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской, хранящихся в Центральном архиве в Витебске. Вып. 20. — Витебск, 1890. С. 205.
  18. ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 362.
  19. ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 363.
  20. ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 386.
  21. ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 397.
  22. ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 470—471.
  23. ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 398.
  24. ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 414, 421.
  25. ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 415.
  26. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 10. — Вильна, 1879. С. 554.
  27. ^ Jużynty, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
  28. ^ Kietowiszki, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
  29. ^ Flöer M. Die Ortsnamen des Märkischen Kreises. — Bielefeld, 2018. S. 238.
  30. ^ Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku. T. 2: H—Mą. — Kraków, 2009. S. 362.
  31. ^ Uruski S. Rodzina, herbarz szlachty polskiej. T. 9. — Warszawa, 1912. S. 143.
  32. ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 2. — Vilnius, 1989. P. 20.
  33. ^ Testamenty w księgach miejskich wileńskich z XVI i XVII wieku. Katalog. — Warszawa, 2017. S. 27.
  34. ^ Анішчанка Я. Шляхецкія ваколіцы ўсходнебеларускіх губерняў 1783—1785 і 1798—1799 // Годнасьць. № 1 (3), 1997. С. 18—19.
  35. ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 4. — Rzeszów, 2001. S. 6.
  36. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 293.
  37. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 119.
  38. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 333.
  39. ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Л, Згуртаваньне беларускай шляхты
  40. ^ Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 288.
  41. ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 7. — Warszawa, 1937. S. 269.
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Лянга&oldid=2584198»