Лянгмін

Лянгмін — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне

Лянга (Lango) і Міна (Minno) — імёны германскага паходжаньня^[1]. Іменная аснова -ланг- (-лонг-, -ланк-) (імёны ліцьвінаў Лангвін, Лянгерд, Воланг; германскія імёны Langwin, Langarda, Wolank) паходзіць ад старагерманскага lung 'хуткі'^[2] або гоцкага laggs, стараангельскага long 'доўгі'^[3], а аснова -мін- (-мен-) (імёны ліцьвінаў Мінят, Асьміна, Гальмін; германскія імёны Miniatus, Osminna, Galmin) — ад гоцкага minan 'менаваць, памятаць, любіць'^[4], minthi 'памяць'^[5]. Адзначалася германскае імя Langman (Lang-man)^[6].

Лянгміны^[7] (Langmin) гербу Рысь^[8] або Грымала^[9] — літоўскі шляхецкі род, які меў уладаньні на Жамойці.

На тэрыторыі цяперашняй Летувы фіксавалася прозьвішча Ланкман у летувізаванай форме^[10].

^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1011, 1125.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 157.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 169.
^ Peeters H. Oorsprong der namen van de gemeenten en gehuchten der provincie Antwerpen. — Antwerpen, 1892. S. 90.
^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Л, Згуртаваньне беларускай шляхты
^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 4. — Rzeszów, 2001. S. 6.
^ Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 288.
^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 2. — Vilnius, 1989. P. 21.