Луніна
Лу́ніна[1] — вёска ў Нёманскім сельсавеце Ўзьдзенскага раёну Менскай вобласьці.
| Луніна | |
| трансьліт. Lunina | |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Менская |
| Раён: | Узьдзенскі |
| Сельсавет: | Нёманскі |
| Насельніцтва: | 6 чал. (2010) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 1718 |
| Нумарны знак: | 5 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 53°25′59″ пн. ш. 26°56′41″ у. д. / 53.43306° пн. ш. 26.94472° у. д.Каардынаты: 53°25′59″ пн. ш. 26°56′41″ у. д. / 53.43306° пн. ш. 26.94472° у. д. |
Луніна на мапе Беларусі ±   Луніна | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Гісторыя
рэдагавацьУ пачатку XX ст. — засьценак Магільнянскай воласьці Ігуменскага павету. У 1921 г. адкрыта пачатковая школа. У 1924—1925 навучальным годзе вучылася 40 дзяцей (зь іх 8 дзяўчынак). У 1933 г. у вёсцы былі калгасы «Авангард» і «Чырвоны Сцяг», працавалі 2 кузьні і стальмашня[2].
Насельніцтва
рэдагаваць- XX стагодзьдзе: 1909 год — 50 двароў, 257 жыхароў; 1917 год — 53 двары, 301 жыхар; 1999 год — 16 жыхароў; 2000 год — 7 двароў, 16 жыхароў
- XXI стагодзьдзе: 2010 год — 6 жыхароў
Літаратура
рэдагаваць- Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Уздзенскага р-на. — Мн.: БЕЛТА, 2003. — 654 с.: іл. ISBN 985-6302-50-1.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu) С. 482
- ^ Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Уздзенскага р-на. — Мн.: БЕЛТА, 2003. — 654 с.: іл. ISBN 985-6302-50-1.