Кінціла
(Перанакіравана з «Кінтыла»)
Кінціла (Гіндзіла, Кіндзель), Хінціла — мужчынскае імя.
| Кінціла лац. Kinciła | |
| Kintilo | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Kindo + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Кіндзель, Хінціла, Гіндзіла |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Кінціла» | |
Паходжаньне
рэдагавацьХінціла, Кінціла або Гінціла, пазьней Кіндэль (Chintila, Cintila[1], Kintilo[2], Hintila[2], Kindel) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -кінд- (-кінт-) (імёны ліцьвінаў Кіндэр, Вікінт; германскія імёны Kinder, Wikind) паходзіць ад гоцкага і германскага kinds 'дзіцё, род'[4].
У Прусіі бытавала імя Кінтыл: Kyntil (1357 год)[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: generoso domino Petro alias Hyndylo (8 красавіка 1478 году)[6].
Носьбіты
рэдагаваць- Хінтыла († 639) — кароль вэстготаў
- Гіндзіла — літоўскі баярын, які ў 1478 годзе засьведчыў наданьне ўдавы Алехны Дыля Соф’і касьцёлу ў Новай Ваверцы
- Ян Кінцілавіч — жыхар Жамойцкага староства, які ўпамінаецца ў 1537—1538 гадох[7]
- Зьміцер Кіндзель — жыхар вёскі Залесься (Полацкае ваяводзтва), які ўпамінаецца ў 1691 годзе[8]
Кінтлевічы (Kintlewicz) — літоўскі шляхецкі род з Наваградзкага ваяводзтва[9].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Köbler G. Gotisches Wörterbuch. — Leiden — Köln, 1989. S. 343.
- ^ а б Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 15, 1973. S. 58 (304), 60 (306).
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 365.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 45.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 306.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 64, 402.
- ^ Яўген Анішчанка, Иванск инвентарь 1691 г. в Полоцком воеводстве, Архіў гісторыка Анішчанкі, 29 сакавіка 2017 г.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 6. — Warszawa, 1936. S. 316.