Кіндзелішкі
Кіндзелішкі (лет. Kindzeliškiai) — вёска ў Летуве, у міжрэччы Нявежы і Сьвятой. Уваходзяць у склад Сесіцкага староства Вількамірскага раёну Віленскага павету.
| Кіндзелішкі лац. Kindzieliški | |
| лет. Kindzeliškiai | |
| Краіна: | Летува |
| Павет: | Віленскі |
| Раён: | Вількамірскі |
| Насельніцтва: |
|
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 55°20′20″ пн. ш. 24°27′50″ у. д. / 55.33889° пн. ш. 24.46389° у. д.Каардынаты: 55°20′20″ пн. ш. 24°27′50″ у. д. / 55.33889° пн. ш. 24.46389° у. д. |
Кіндзелішкі на мапе Летувы   Кіндзелішкі | |
Назва
рэдагавацьКінтыла, пазьней Кіндэль (Kintilo, Kindel) — імя германскага паходжаньня[1][2].
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[3], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[4]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[5].
Насельніцтва
рэдагаваць- 1902 год — 17 чалавек[6]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 365.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 15, 1973. S. 58 (304), 60 (306).
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
- ^ Алфавитный список населенных мест Ковенской губернии. — Ковна, 1903. С. 106.