Кесьцень
Кесьцень (Касьцень), Касьцін, Гасьцін, Гаштын — мужчынскае імя.
| Кесьцень лац. Kieścień | |
| Kestin | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Geste + суфікс з элемэнтам -н- (-n-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Касьцін, Касьцень, Гасьцін, Гаштын |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Кесьцень» | |
Паходжаньне
рэдагавацьГесьцін, Гейсьцін, Касьцін або Кесьцін, пазьней Гастэн або Кастэн (Gestin, Geistin[1], Castinus[2], Kestin, Gasten[3], Casten[4]) — імя германскага паходжаньня[5]. Іменная аснова -гаст- (-каст-, -гест-) (імёны ліцьвінаў Гестар, Каштарт, Гаштольд; германскія імёны Gaster, Kastert, Gastald) паходзіць ад гоцкага і германскага gasts 'госьць, вандроўнік'[6]
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: в Крожех на имя Шевлянъ, шестнадцать чоловековъ, куничников… а Кестеня (1440—1492 гады)[7]; cmetones… Kosten Kilicz (да 20 сакавіка 1440 году)[8]; Kescien… Kiescien (1671—1681 гады)[9].
Носьбіты
рэдагаваць- Шчасны Пятрашавіч Гаштынавіч — расенскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1590 годзе[10]
- Малгарэта Янаўна Рыгораўна Юр’евіч Гасьціновіч — расенская зямянка, якая ўпамінаецца ў 1598 годзе[11]
У канцы XVIII ст. на гістарычнай Амсьціслаўшчыне адзначаўся шляхецкі род Касьціновічаў[12].
Кастэн (Kasten) і Касьцін (Kastin) — прозьвішчы, гістарычна зафіксаваныя на тэрыторыі цяперашняй Летувы[13].
У XVI ст. існавала сяло Гаштына або Гашціны (Гоштына, Гоштины) у Жамойцкім старостве[14].
На 1910 год існаваў фальварак Гастынічы ў Сеньнескім павеце Магілёўскай губэрні[15].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Socin A. Mittelhochdeutsches Namenbuch. — Basel, 1903. S. 415, 657, 719.
- ^ Bruckner W. Die Sprache der Langobarden. — Strassburg, 1895. S. 254.
- ^ Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 36.
- ^ Brons B. Friesische Namen und Mitteilungen darüber. — Emden, 1877. S. 32.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 605.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 49.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 187.
- ^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 154.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 2. ― Вильна, 1903. С. 86.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 5. ― Вильна, 1907. С. 67.
- ^ Анішчанка Я. Шляхецкія ваколіцы ўсходнебеларускіх губерняў 1783—1785 і 1798—1799 // Годнасьць. № 1 (3), 1997. С. 19.
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 1. — Vilnius, 1985. P. 942.
- ^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 82.
- ^ Список населенных мест Могилевской губернии. — Могилев, 1910. С. 168.