Гасьцінішкі
Гасьцінішкі (лет. Gastyniškiai) — вёска ў Летуве, каля ракі Дубісы. Уваходзяць у склад Шавельскага сельскага староства Шавельскага раёну Шавельскага павету.
| Гасьцінішкі лац. Gaściniški | |
| лет. Gastyniškiai | |
| Краіна: | Летува |
| Павет: | Шавельскі |
| Раён: | Шавельскі |
| Насельніцтва: |
|
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 55°49′51.600″ пн. ш. 23°14′20.400″ у. д. / 55.831° пн. ш. 23.239° у. д.Каардынаты: 55°49′51.600″ пн. ш. 23°14′20.400″ у. д. / 55.831° пн. ш. 23.239° у. д. |
Гасьцінішкі на мапе Летувы   Гасьцінішкі | |
Назва
рэдагавацьГестын або Кестын (Gestin, Kestin) — імя германскага паходжаньня, вытворнае ад старажытнага германскага імя Гаста (Gasto)[1].
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[2], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[3]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[4].
Насельніцтва
рэдагаваць- 1902 год — 21 чалавек[5]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 605.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
- ^ Алфавитный список населенных мест Ковенской губернии. — Ковна, 1903. С. 382.