Камонт
Камонт або Комант — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Камонт лац. Kamont | |
| Comont | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Como + Mont |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Комант |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Камонт» | |
Паходжаньне
рэдагавацьГумунд, Гомунд, Комунд, Кумунт або Комант (Gummundus, Gomundus[1], Commundus[2], Cummunt, Comont[3], Comant[4]) і Камунд (Camund) — імёны германскага паходжаньня[5]. Іменная аснова гум- (гом-, ком-) (імя ліцьвінаў Комель; германскае імя Comela) паходзіць ад гоцкага guma, стараверхненямецкага gomo 'мужчына'[6], а аснова -мунд- (-мунт-, -монт-) (імёны ліцьвінаў Монтгерд, Валімонт, Жыгімонт; германскія імёны Mundgerd, Walmont, Sigimunt) — ад германскага *mundô 'рука, абарона, крэўнасьць'[7] або гоцкага munds 'моц розуму, імкненьне', mundrs 'гарлівы, палкі'[8].
Адпаведнасьць імя Гамонта германскаму імю Camundus сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў[9]. Германскі характар літоўскіх імёнаў з асновай -монт- (-мант-) — як і запазычаньне самой асновы з германскіх моваў — таксама сьцьвердзіў амэрыканскі лінгвіст Альфрэд Зэн[10].
У Польшчы ў 1567 годзе адзначалася прозьвішча Gomunt[11].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Ждана Комонта Михновича (каля 1566 году)[12]; y Ja Katharzyna Komontowna Jakubowa Karpowska Obywatele Miasta Kieydanskiego (1708 год)[13]; Anna Komontowicz (1802 год)[14]; Rozalia Kamontowicz (1804 год)[15].
Носьбіты
рэдагаваць- Ждан Камонт (Комант) Міхнавіч — наваградзкі баярын, які ўпамінаецца каля 1566 году
Гамантовічы (Gomontowicz) гербу Юнчык — шляхецкі род Рэчы Паспалітай[16].
На тэрыторыі цяперашняй Летувы фіксавалася прозьвішча Камунтовіч у летувізаванай форме[17].
У гістарычнай Прусіі існуе вёска Камантэн.
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Boullón Agrelo A. I. Antroponimia medieval galega (ss. VIII–XII). — Tübingen, 1999. P. 247.
- ^ Köbler G. Gotisches Wörterbuch. — Leiden — Köln, 1989. S. 691.
- ^ Ferguson R. English Surnames: And Their Place in the Teutonic Family. — London and New York, 1858. P. 22.
- ^ Socin A. Mittelhochdeutsches Namenbuch. — Basel, 1903. S. 185, 710.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1133.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 116.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 180.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1964. P. 83.
- ^ Senn A. Zur Bildung litauischer Gewässernamen // Annali. Sezione Slava. Istituto Universitario Orientale di Napoli. 2 (1959). P. 46.
- ^ Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku. T. 1: A—G. — Kraków, 2007. S. 563.
- ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 95.
- ^ Ragauskaitė A. Kėdainiečių (lietuvių, lenkų) pavardžių formavimosi tendencijos XVII—XVIII amžiuje // Acta linguistica Lithuanica. T. 77, 2017. P. 65.
- ^ Poniewież, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Poniewież, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 274.
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 1. — Vilnius, 1985. P. 905.